Een Drama Vol Liefde (On Hold)

Hoofdstuk 4 - Eros Estevan Verslaper

De UVAK is best groot, al zeg ik het zelf. Toen ik voor het eerst het gebouw in liep leek het wel mee te vallen, hoe groot het pand was, maar pas nu ik hier al daadwerkelijk twee jaar op school zit weet ik hoe divers het gebouw eigenlijk is.

Het hoofdgebouw bestaat uit drie verschillende vleugels, elk vernoemt naar een bijzondere kunstenaar, schrijver of muzikant. Zo kunnen de studenten de verschillende studies beter van elkaar onderscheiden.

De drama en toneel lessen worden gegeven in de B-vleugel van de UVAK; De Shakespeare-vleugel, welke vernoemt is naar William Shakespeare. De vleugel is voorzien van ruime leslokalen, kleine oefenruimtes en een theater, naar mijn mening het mooiste onderdeel van de UVAK.

Verder zijn er nog een A-vleugel en een C-vleugel. De A-vleugel is de kunstvleugel – de Mondriaan-vleugel – voorzien van meerdere ateliers en werkruimtes om de studenten te kunnen voorzien van verschillende materialen en werkmethodes. Er is één centrale ruimte in de A-vleugel die het theater van Shakespeare bijna overtreft in schoonheid, en dat is het atelier waar Lena altijd haar stukken schildert. Een enorme studio met een volledige wand van glas, welke uitzicht biedt op de Hofvijver.

Als derde vleugel blijft de Beethoven-vleugel over. De C-vleugel, vernoemt naar Ludwig van Beethoven. Dit is het muzikale deel van de universiteit. In dat deel van de school vindt je voornamelijk kleine ruimtes met opnameapparatuur. De leslokalen zijn zo ingedeeld dat er genoeg ruimte is voor de vele instrumenten die er gebruikt worden. Ook de C-vleugel kent een eigen hoogtepunt, namelijk de open aula, waar veel studenten overdag samen chillen en muziek maken.

Het is leuk om te zien dat elk deel van de school anders ingericht is, maar toch een soort gevoel van eenheid geeft. Zo is er de grote hal waarin de meeste evenementen plaatsvinden rondom de kunstprojecten en open dagen. De kantine, welke gevestigd zit in het hoofdgebouw, is erg gezellig ingericht met een overmaat aan banken, stoelen en tafels. Verder is er ook nog de bibliotheek op de tweede verdieping, de mediatheek op de derde verdieping en Chocoloco, het café op de campus, vlak naast de universiteit.

''Hé Abby!'' hoor ik de bekende stem van Cleo achter me roepen. ''Abby is het niet?''

Ik hoef me niet eens om te draaien of ze zit al op de lege stoel naast me. Het eerste wat me aan haar opvalt is dat ze haar haren opgestoken heeft in een warrige rommelknot. Het rode lokje haar heeft ze los voor haar ogen laten hangen aan de rechterkant van haar gezicht.

''Ook in cluster A? Nice!'' zegt ze. ''Ik hoopte al dat je er zou zijn. Is Zhang er al of niet?''

Ik leun wat verder naar achteren in mijn stoel en sla mijn armen over elkaar heen. Ik heb totaal geen zin in de les van vandaag. Iedere dramastudent weet dat Zhang haar lessen altijd begint met een veel te lange introductie, waardoor de meesten al na vijf minuten afhaken met luisteren.

''Hoi Cleo,'' zeg ik, toch wat semi-verveeld. ''Nog geen Zhang gezien hier, gelukkig.''

Cleo trekt haar zwarte leren jasje over haar schouders heen en laat deze over de rugleuning van haar stoel vallen. Het valt me op dat ze allerlei verschillende buttons op de zijkant van haar linkermouw heeft zitten. De een nog gekker dan de ander. Een Nirvana smiley, een roze lama, Spongebob en zelfs een rode kabouter die zijn middelvinger opsteekt. Ik kan me wel vinden in het humeur van de kabouter.

''Wow, iemand heeft last een ochtendhumeur,'' zegt ze, haar toon nu net wat minder enthousiast dan seconden terug. ''Wie heeft dat op zijn geweten staan, hm?''

Als ik heel eerlijk ben weet ik het eigenlijk niet eens. Misschien komt het omdat ik gisteravond laat naar bed gegaan ben. Misschien komt het omdat ik ochtenden gewoonweg haat. Nee, ik weet waardoor het komt, maar ik durf het haar niet te zeggen. Eros Estevan is weer eens te laat.