Eskiden yazılarımı kahverengi sıralara yazardım şimdi ise daha büyük cümleler kuruyorum hayata,kocaman laflar ediyorum. Bir kamyon anlam yükleyip kelimelere.. Koca koca satırlar dolduruyorum hergün, kimsenin okumadığı.
Masamın üstünde küçük bir ayna var kendime bakıyorum, insanlara bakıyorum,doğayı seyire dalıyorum. Gördüğüm şeyleri soracak olursanız , mor yazan bir kalemin ucunda kaldım . Her canlı kendi için yaşıyor. Kendi iyiliği için diğerine kötülük yapıyor , bencil insan birde geleceği düşündü. Yarın aç kalmamak için bugünden aldı ekmeğini. Peki ya benim geleceğim ? Bugünümden haberim yokken bana geleceğim hakkında öğüt veriyorlar. Benim geleceği bekleyişim ; tüm vagonları hileyle sahtelikle dolu bir treni beklemek gibi .. Saf ve temiz yürekle yazdığım kahverengi sıralardaki cümlelerimi özlüyorum.
