"Ve şeytan der ki ; 'Nefrete sevgiden daha fazla önem veririm .., Çünkü nefretin sahtesi olmaz..."
Demişti Cegıd.
Gerçekten de öyleydi . Nefretin sahtesi olmazdı . Aşksa öyle değildi. Sahteydi. Bu yüzden inanmazdım ona. Gelirdi ve geçerdi . Sahteydi . Aşıklar birbirine değer verir gibi davranırdı sonra küserlerdi, kız 'trip' denen o şeyden atardı . Oğlan yılışıklık yapıp kızın gönlünü eline alırdı ve siker atardı. İnsanın tabiatı buydu. Fazlasıyla haklıydım aşka inanmamakta. Bir kişi vardı hayatımda değer verdiğim . İkizim Araz... Annem ve babam. Onlar mı nerede ? Ölülere değer verilir miydi ? Ben onlara hiç değer vermemiştim . 8 yaşında düşüpte "Anne" diye ağladığımda , yanımda değildi . 13 yaşında hayatın vicdansızlığını yeni yeni kavrayıpta camın kenarında ağlarken gözlyaşlarım yağmur damlalarına karışırdı "Annem , n'olur gel " derdim , beklerdim .Ama o beni hiç duymamıştı tıpkı benim onu hiç göremediğim gibi.Her kabus gördüğümde "Baba " diyerek uyanırdım hiç duymadığım sesi kulaklarımı doldururdu "Buradayım" dediğini hissederdim. Ama hiç yanımda olmamıştı. Ve bunları tek ben yaşamamıştım . Aynı şeyleri Araz'da hissetmişti . Asla ^Bana dokunmayan yılan bin yaşasın düşüncesinde olan biri değildim . Araz'a olacaklar benim başıma gelsin derdim hep. Ve Sevgi diye bir şey vardı. Sevgi vardı ve ben o duyguyu sadece Araz' a karşı besliyordum. Çocuklarını daha 1 aylıkken yurt kapısına bırakıp giden anne , baba benim için ölüydü. Ve onları bulabilmek için hiç çaba sarfetmemiştim. Merak etmiyordum . Biz annesi ve babasının 5 dakikalık zevki için dünyaya 10-0 geriden başlayan bebeklerdik. İsimlerimizi bile yurt müdürü koymuştu. Araz ve Zara . Güzeldi . Yeni yurttan çıkan iki genç için iyi durumdaydık . Araz çalışıyordu ben çalışıyordum . Ve bu yılbaşı ikimizde tam 18 yaşında olmuştuk . Doğum günlerini kutlamazdım . Başkalarının hayatını siktiğim günü kutlamak pek te cazip gelmiyordu , açıkçası. Araz benim tam tersimdi . O ılımlı , -her şeye rağmen- iyi kalpli, umursamaz ve hayatın tadını çıkarmaya çalışan bir çocuktu . Çift yumurta ikiziydik.
Ben sevgiye muhtaç büyümüştüm , ama ne sevgi görmüş ne sevgi göstermiştim. Hikayelerin sonunda dedikleri gibi " Sonsuza dek mutlu yaşamışlar ." gibi bir cümle bu hikayede asla geçmeyecek. Çünkü benim hayatım kötü başladı kötü bitecek.Benim hikayeme hoşgeldiniz. Kendimi tanıtayım size , ben Zara Diren . Nefret benim kimliğim.!
*******************************
Merabalar efendim ... Çok mu karamsar oldu. Amann ! Ne önemi var .
Aslına bakarsanız bu hesap benim wattpaddeki 3 . hesabım falan . Çok fazla şifre unutuyorum. Ama bu hesabımın şifresini bir yere not aldım not aldığım yeri unutmam inşallah . Neyse neyse. Eğer okuyorsanız vote atmanızı rica ediyor, ve kocaman öpüyorum .
