You seem familiar

19 1 0
                                    

 

Haaaaay. It’s been 3 years. Ang daming nagbago. Wala na yung bench sa may park, I think binago ang setting. Ibang-iba na siya kumpara noon. I missed this place so much. Naglalakad ako ngayon ditto sa park, I have nothing to do at home. Tapos na din akong mag-arrange ng gamit ko. I just arrived yesterday. I want to relax muna dahil bukas, haaaay, bukas na nga pala ako magsisimulang magtrabaho.  When somebody grabs my arm.

“hey! Aray!” pagrereklamo ko. Ang sakit kaya.

“Tina? Ikaw ba yan?” tanong niya sa akin. Papalag sana ako ng bigla niya nalang akong niyakap.

“Where have you been? Kamusta kana?”

I pushed him. But he’s strong. “Hey. Hin---di a—ko ma---ka—hinga. Ano ba.” I am suffocating here! Duh! Ang higpit ng yakap niya.

“Oh. I’m sorry.” Sabi niya ng marealize niyang malapit na akong mamatay. Tsss -_- ano akala niya sa akin? UNAN??? Tao to ‘pre! Magandang tao! Hahahaha

“So kamusta kana Tina?”

I was nodding and trying to catch my breath. Then I look at him.

“Hey. You look familiar. Have we met?” those were the words that came out from me.

Halatang gulat siya. You can see on his face that he was dismayed. That there’s sadness in his eyes.

“So, you forgot”. Nakayuko siya at biglang. “I’m sorry for being rude. I’m Jake, Jake Reyes. Your Old friend from highschool, if you can still remember.” Then he smiled, actually a fake one. I can see it.

“Jake? Hmmm I do remember someone named Jake from highschool. The camus President? The one who plays tennis? Was that you?”

“oo, ako nga yun. I was the campus President but I do still play tennis. So hindi mo talaga ako naaalala?”

“No, I think I am now. That was so long. But I’m glad you remembered me.” Then bigla nalang akong napatingin sa relo ko. “Oh. Jake, I have to go. Kelangan ko pang magluto para mamaya. You know, ‘welcome party’. If you’re not busy, maybe you could come.”

“Uhm. Titignan ko. Thank you sa invitation.”

“Okay. Great to see you again Jake. Bye.”

 AGAIN…

Then nagsimula na akong maglakad. Swerte ko! Siya pa ang nakita ko today. WOW! As in WOW lang talaga! I even invited him. Well, let’s just see what will happen late if ever he will come.

-          -  - - - -

“MA! Luto na ang Caldereta, pwede na pong ilabas!” sigaw ko kasi mukhang busy na naman yun sa pakikipagkwentuhan sa mga friends niya. Sino ba ang umalis? Siya ba? Ako naman ah. Hahay.

“Ate, nagluto ka ng arozcaldo?” tanong ng cute na cute kong kapatid, si Argen Louise. Oh, ganda noh, kung icocombine yung name naming, Argen-Tina. Parang pagkain lng ah. Hahaha

“Syempre naman. Pero hindi ko yun iseserve. Atin lng yun(sabay kidhat).”

“Yes! Hindi ako kakain ng marami para maubos ko ang arozcaldo ni Ate!” hahaha. He said it while hopping.

Hanggan sa tapos na akong magluto. So, maliligo muna ako ng mabilis para fresh ako sa harap ng mga bisita.

Pagkatapos ng ilang minute, lumabas na ako and I welcomed the visitors.

“Ikaw na bay an Tina? Ang ganda mo na lalo ah.”Sabin i Tito Fred, pinsan ni Mommy.

“Ah.Eh. Hindi naman po. Hahah” Shy kong sabi. Syempre! Baka sabihin nilang FEELER ako. Pahumble effect nga. Ahahaha

Do I?Tahanan ng mga kuwento. Tumuklas ngayon