Chapter One (Part 1)

12 0 0
                                    

*Megan's POV*

Nakalabas ako ng bahay nang walang nakakapansin. Pa'no naman kasi masama  

pakiramdam ni Ma.

Madaanan na nga lang yung dalawang ugok na yun.

Nga pala. I haven't introduced myself.

I'm Megan Hatanashi. Pwede nyo  rin akong tawaging Meg. Or Meggi. Actually, my original name is  Megumi Hatanashi. Pero pinalipat nila Ma at Pa para mag-fit daw sa lugar na pinaglipatan namin.

Yes. I was still a toddler when we moved back  here in the Philippines.

I was born in Japan. Yokohama. Oo, andun yung famous bullet train which is my favorite ride back there.Yeah, but whatever.

Soo.. dito ko nakilala ang dalawang bestfriends ko. They're:

~Andre Lombardi. Well, as you've noticed kakaiba ang apelyido nya.

She's from  Milan, Italy kasi. She also moved here in the Philippines when I was in grade school. And since then we were inseparable. Yun yung silent type 'pag  

nasa maraming tao. Di naman sya anti-social, but she's really a shy type.

~Troy Madela. He's the son of Andre's stepdad. Andre's biological father  

died when we were just little, basta bago dumating si Andre sa 'Pinas. Troy's mother  married Andre's father who is a widower. His wife passed away giving birth to Andre. Oo nga, ang sad ng story. Pero I'm thankful kasi kung di nangyari yun,  syempre di ko makikilala 'tong dalawang ugok na'to.

Back to Troy. He's the sweet shy type, almost same ni Andre kaya di nakapagtatakang nagkakasundo sila. His father  was a U.S Marine. Died an honorable death. He died fighting for his country.So nung namatay Dad nya, ayun his mother decided to reside in the Philippines for good.

Ayaaan. Kilala nyo na sila. Sila yung dadaanan ko, kasi same din subdivision namin.  Who knew that it could get this good eh? Ha-ha. Nice diba? Uhuh. Ha-ha-ha.

Eto na bahay nila oh, makapag-doorbell na nga.

*ding dong*

Oha pati doorbell nila artistahin. hahaha korni. alam ko. Pfft.

"Mom, we're going to school already, 'kaay?"sigaw ni Troy. Tama. English parin ang mokong. Nakasanayan eh. Si Andre? Sus. Isa rin yun. Magagaling naman magtagalog. Pero mas magaling  si Troy sa English. Si Andre naman both in English and Italian. Aand tagalog. So, ilan na yun, like three languages. Nice right? Ako naman konti lang maalala sa Japanese. Muntanga nga ako eh, badtrip kasi minsan me naging kaklase kaming Japanese exchange student then  kinausap akong Japanese. Nga-nga lang nagawa ko. Mapag-aralan nga yang anak ng tipaklong na  Japanese language. Asar. Wala akong maalala eh. =.= Si Ma at Pa lang me alam. wah.

"Wui kanina ka pa jaan?" tanong ni Troy habang hawak ang pintuan akmang isasara na nang may  

humawak—-si Andre.

"Oy, teka lang namaaaaaan." habol ni Andre.

"Huuy. Earth to Megumi..." sabay pitik ng noo ko.

"Araay. Eto naman oh." Napasinghal nalang ako.  

Nagmomoment yung tao eh. T,T  

Yeap, alam nila na Megumi ang original name ko.

"Anu nga yon Troy?" tanong ko tapos kinalabit si Andre.

"Wui Andre anu daw sabi neto?" tinuro ko pa si Troy.

"Sabi nya kung kanina ka pa daw andito.." kalmadong sagot ni Andre.

"Aaah. Hindi naman, pagka-doorbell ko, dumating naman kayo agad." sagot ko pa.

MutantTahanan ng mga kuwento. Tumuklas ngayon