'Acaba dün Bolat benimle ne konuşacaktı?' Sabah uyandığımdan beri aklımı kurcalayan soruydu bu. Ben kimseyle konuşmayan, sessiz bir tiptim ama birkaç gündür birileri sürekli benimle ilgileniyor.
"Geldik, küçük hanım." Şoförümüzün sesiyle düşüncelerimden sıyrılıp arabadan indim. Okul bahçesi çok kalabalık değildi. Benimse tek isteğim Bolat ile karşılaşmamaktı.
Simay'ı bahçede görmediğim için sınıfa yöneldim. Merdivenlerden çıkarken etraftakiler bana bakıp gülüşüyorlardı. Galiba dünkü olayın izleri hala silinmemişti. Umarım annemin kulağına gitmez.
Sınıfa çıktığımda Simay dışında birkaç kişi daha vardı. Sırama gidip çantamı bıraktım. Simay telefonuyla ilgileniyordu.
"Günaydın." dedim sırama oturduğum da.
"Günaydın," dedi kafasını telefonundan kaldırıp "Bugün geç kaldın."
"Dün gece uyuyamadım. Sabahta geç kalktım." Gece bir türlü gözüme uyku girmemişti. Saatletce tavanı izleyip durmuştum.
"Onu boşver de dün ne oldu kantinde sen onu anlat." dedi heyecanlı heyecanlı. "Herkes bir şeyler söylüyor ama ben olayı başkahramandan dinlemek istiyorum."
Başkahraman mı? Yüzümü buruşturdum. Simay heyecanlı bir şekilde anlatmamı bekliyordu. "Hiçbir şey olmadı Simay. Bolat geldi masaya oturdu, bende oturamazsın bu masada ben oturuyorum dedim kalktı gitti. Bende sınıfa çıktım zaten."
Düşünüyormuş gibi yaptı Simay. Birkaç saniye bekledi. Kaşlarını kaşdırıp "Bolat seninle ne konuşacaktı ki?" diye sordu.
"Bilmiyorum, Simay." Hocanın sınıfa girmesiyle konuşmamız kesildi. Sabah sabah iki ders üst üste kimya işleyecektik. İğrenç!
Uyuklayarak geçirdiğim dört ders sonrasında öğle arasına girmiştik. Pencereden dışarıya baktım hava bulutluydu ama rüzgar yoktu.
"Hadi, Simay bahçeye çıkalım." Her zamanki gibi çimenlere oturup sıradan günlük konulardan konuşacaktık.
"Sen çık. Ben kantine uğrayıp geleceğim. Bir isteğin var mı?" Kafamı olumsuz anlamda salladım. Beraber sınıftan çıktık. Simay kantime, ben de okulun çıkışına yöneldim.
Bahçeye çıktığımda çevreye bakındım. Karşıda ki banka Meyra ve Ilgar oturmuştu. Meyra bir şeyler anlatıyor Ilgar da onu dinliyordu. Ilgar beni gördüğünde Meyra'nın fark etmeyeceği şekilde gülümsedi. Hiçbir tepki verdim. Meyra ile uğraşacak enerjim yoktu.
Çevreye biraz daha bakındığımda boş bir bank buldum. Hızlı adımlarla banka gidip oturdum. Gözüm sürekli Bolat'ı arıyordu. Onunla karşılaşmak istediğim son şey bile değildi.
Birkaç dakika sonra elinde çikolatalarla Simay geldi, yanıma oturdu. O da benim gibi etrafa göz gezdirmeye başladı. "İkinci başkahramanımız geliyor, Melis."
Simay'ın ne dediğini anlamayıp baktığı yöne baktım. Bolat bizim yanımıza doğru geliyordu. Hemen ayağa kalktım. Simay'ında kolundan tutup kaldırdım. "Hadi gidiyoruz."
Biz daha bir adım bile atmadan Bolat yanımıza geldi. Yüzünde mahçup bir ifade vardı. Bir bana bir Simay'a bakıyordu.
"Ben," konuşmakta zorlanıyor gibiydi. "dün için," yine sustu, derin bir nefes aldı. "Özür dilerim, Melis."
Gözleri gözlerimi bulduğunda bakışlarımı kaçırdım. Bakışlarımı çevirdiğim yönde sayın okul müdüremiz, annem ile karşılaştım. Bize bakıyor ve belki de bir olay olduğunu düşünüyordu.
"Sen, Melis'e ne söyleyecektin Bolat?" Aslında benim sormam gereken soruyu Simay sormuştu. Bu durumdan şikâyetçi miyim? Hayır.
"Şey," Bolat bakışlarını kaçırdı. "önemli bir şey değildi aslında." Önemli bir şey değil miydi? Boşuna mı olay yarattık kantinde? İnanılmaz. "Benim arkadaşlarımın yanına gitmem gerekiyor. Sonra görüşürüz." Arkasını dönüp hızlı adımlarla arkadaşlarının yanına gitti.
Tekrar annemin olduğu yere baktım. Hâlâ aynı yerde duruyor, beni ve çevredeki diğer öğrencileri inceliyordu. Anneme okuldaki bütün olayları ileten haberci kuşlar hemen annemin etrafını sardılar. Bu kızlar yüzünden tartışma bile çıkaramıyorsum. Çıkarmak istemiyorum da zaten.
"Sınıfa mı çıkalım yoksa burda mı oturalım?" Bakışlarımı Simay'a çevirdiğim de kaşlarını sorar anlamda kaldırmıştı.
"Sınıfa çıkalım, ders birazdan başlar."
Uzun zaman sonra kısa bir bölüm oldu farkındayım. Diğer bölüm bir kaç gün içinde daha uzun bir şekilde gelecek.
