HERŞEYE RAGMEN SEV

-Hastane-

Gözlerimi açtıgımda hastanedeydim,odaya göz gezdirdim koltakta biri uyuya kalmıştı kim oldugunu anlamak için dikkatlice baktım bu Miraç'tı. Benim için mi gelmişti buraya biraz yatakta dogrulmaya çalışırken her yerimin agrıdıgını fark ettim sanki vücudumun her yerine igne darbeleri yapılıyordu ben bunları düşünürken odaya annem ve Nazlı girdi;

ANNEM:İyi misin tatlım?

BEN:Ne zamandır burdayım ben?

ANNEM:2 gündür burdasın ama iyisin şuan bir şeyin yok annemin yüzüne bakınca aglamış oldugunu fark ettim ve direk Nazlı'ya baktım gözlerini benden kaçırıyordu ama kırmızı ve mosmorla karışık olan gözaltları buna engel oluyordu 

BEN:İyiyim ben bir şeyim yok neden agladınız bu kadar

ANNEM:Sanki bir şey söylemek istiyordu ama tutuyordu b-bişeyin yok hayatım gerçekten

BEN: NAZLI SEN SÖYLE NEYİM VAR BENİM!diye bagırdım o sıra Miraç uyandı ve koşarak yanıma geldi 

MİRAÇ:Sonunda,sonunda uyandın seni çok seviyorum dedi ve bana sarıldı oha lan noluyo lütfen  bu da o rüyalardan biri olmasın lütfen

BEN:B-bende seni seviyorum ... ve sonra aglamaya başladım hiç aglayan bi tip degilim ama ne biliyim bana kötü bir şeymiş gibi geldi o sıra annem ve Nazlı dışarı çıktı odada baş başa kalmıştık

-Lütfen çıkar beni burdan

-Uslu durursan yarın çıkacaksın

-Lütfen şimdi çıkalım

-Tamam ben konuşmaya çalışıcam

-Teşekkür ederim

-Sakın beni bırakma dedi ve sanki aglıycak gibi bir hali vardı çok korkuyordum onu kaybedecegim diye ona sarıldım

-Seni hiç bırakmıycam dedim ve o sıra başıma giren sancı ile agzımdan bir inleme çıktı Miraç korkmuşa benziyordu 

-Hemen doktor çagıracagım bekle

-Gerek yok lütfen, sarıl bana sadece dedim ve sarıldı sanki o an bütün acılarım hafiflemişti kendi benligimi unutmuştum şuan hiç bitmesin istiyordum o an göz yaşlarım sel gibi akmaya başladı uzun süre sonra kollarını çekti ve baktım ki gözleri yaşlıydı sanki ölecekmişim gibi herkes neden aglıyor anlamıyorum o an ellerimle gözyaşlarını sildim avcumu alıp öptü sanırım bu hayatta başıma gelen en güzel şeydi Miraç.

*

2 GÜN SONRA

Hastaneden çıkmıştık evimdeydim ve bilin bakalım yanımda kim var Miraç degil olum tabiki Nazlıyla Bora var başka kim olcak derken zil çaldı Nazlı kapıya bakmaya gitti bir süre ses çıkmadı merak ettim kalktım bakmaya gittim bu parfüm kokusu bu huzur verici koku Miraç'ın kokusu 

-Oooo hazırlanmamışsınız prensesim sizi burda bekliyorum birlikt okula gidicez yüzümde mal bir gülümsemeyle karşılık verdi

-Tamam hemen geliyorum dedim ve yukarı odama çıktım okul formlarımı giydim makyaj yapmaya gerek duymadım parfüm sıktım son bir kez aynaya bakıp aşagı indim

-Ben hazırım

-İyi o zaman hemen gidelim 

*

Arabasından indikten hemen sonra elimi tuttu içimde sanki bir şeyler uçuyordu okula girdigimizde herkes bize bakıyordu ve o bir anda beni kendine dogru çekip dudaklarıma yapıştı karşılık veriyordum nihayet dudaklarımız ayrıldıgında bir kızın bizim oldugumuz tarafa geldigini gördüm ........

EVET BU BÖLÜMDE MİRAÇ KIZIN HASTALIGINI ÖGRENDİ AMA BİZ HALA BİLMİYORUZ FGHJKGHJ