ölümün son fısıltıları, jikook

Ben kalbimi sende bulmuştum, sana nasıl geri verebilirdim ki?

Aylar sonra sana dokunmamı istediğini söylediğin ilk seferdi o gün.

Gözlerin dolu dolu olmuşken, çocuktan farksız bir edayla mırıldanmıştın kulağıma. Yanıma öyle masum sokulmuştun ki, kulağıma gelen kalp ritmime bile sağır olmuştum. Bana söylediğin tek sözdü o zamanlar, "beni ısıt, lütfen." diyişin.

O gece kollarım arasına almıştım seni, kollarımın arasındaki bedeni ısıtmak yerine yakacağımı hiç bilememiştim.

Keşke, keşke o masumluğunla kendi kirlenmiş bedenimi sana hiç dolamasaydım Jimin. Benim ruhum güneşi söndürecek kadar kararmışken, senin güneşi kör edecek gülüşünü nasıl soldurmasın hiç akıl edememiştim. Hoş, güzelliğinle bana bırakacak akıl dahi bırakmamıştın da neyse.

Seni sarmaladığım vakit, kedi gibi daha çok yanaşmıştın bana. Yüzün göğsüme değerken hissettiğim ürpertiyle sana çevirmiştim gözlerimi. Islanmış tişörtüme her bir saniye damlalar akıtıyordun o gece ve ben sana bunun nedenini hiç soramamıştım, sormaya cesaret dahi edememiştim. Çünkü biliyordum, canının neden bu kadar yandığını çok iyi biliyordum. Benim canım bile acımıştı, seninkini tahmin dahi edemiyordum.

O şekilde kaç saat durduğumuzu bilmiyordum, gün ağarmak üzereydi ve ben, seni izlemekten hiç uyuyamamıştım Jimin. Tanrının dünya için bahşettiği bu güzellik kollarımın arasındayken nasıl uyuyabilirdim ki zaten.

Öyle güzeldin ki, dünya şairleri birleşse bırak bir dize oluşturmayı, kalemleri lâl olurdu karşında.

Seni gösterebilseydim Pablo'ya, Van Gogh'a,Jan Vermeer'a ellerini dahi kıpırdatamazlardı o beyaz kağıtlarda, seni izlemek daha cazip gelirdi iki karalama karşısında.

Öyle bir güzelliğin vardı işte, destanlar yazsam bitiremeyeceğim, sözlükler bitirsem dahi kelimelerin yetmeyeceği, gözümü senden alamayacağım bir güzelliğin vardı.

O zamanlar da biliyordum, dilim varmıyordu ama kalbim çığlık çığlığa bağırıyordu Jimin. Seslerini hiç duymamış mıydın sahi? "Ben sana aşığım!" diyen bağırışmaları hiç yüreğine iliştirememiş miydim?

Hatırlıyor musun? Geceleri uyuduğumu zannederken beni izlediğin zamanları, "Kalbini bana hiç vermeyecek misin?" diyip sessizce ağlamalarını.

Ben kalbimi sende bulmuştum Park Jimin, sende olan bir şeyi sana nasıl geri verebilirdim ki?