O gün derin düşünceler içinde uyuya kalmışım. Uyandığımda herşeyin rüya olduğu hissine kapıldım. Kalkıp parmak uçlarımla sessizce annem ve babamın odasına gittim.
Annem yatıyordu. Babam yoktu. Ne o vardı nede valizi gitmismiydi .
Koşarak oturma odasına gittim .
Olamaz gitmişti!? Belli ki koltukta yatmıştı. Koltuğun üzerindeki örtü bozulmuştu. Koltuğun ucunda duran battaniye de bunun kanıtı idi.
Bu kadar kolay mıydı? Bu kadar erken mi?!Hemde elveda bile demeden. Çok çok kızdım.
Odama gidip küçük fermuarlı bir çanta alıp içine birkaç kıyafet ve eşofman koydum . Cüzdanımı ve telefonumu aldım tam çıkacakken annemin ne kadar telaslanacagini düşündüğüm için (Şuanda bile bunu düşünüyorum VEFALI KIZ )
Not yazdım;
Benim biraz kafamı toplamam gerek. Gidiyorum ama sanmaki geri donmiyecegim . Geleceğim . Beni merak etme . Telefonumu kapattım. Polisiye arama. Telaslanma
Selin
Ardından kendimi sokağa attım. Herşey tamamdı. Not yazmıştım kıyafetim ve param vardı. Şimdi ne yapacaktım. Gidip bir kafeye oturdum . Düşündüm düşündüm düşündüm.......
Buldum evet ya nasıl düşünmemiştim. Mersin'e ablasının yanında tatil yapan arkadaşım Cansın 'in yanına gidecektim .
Tesadüf eseridir ki bunlari düşünürken Selin abla aradı ( Cansın 'in ablası) çokta iyi biridir.
-Sen orda ne yapıyorsun hadi gel sende tatil yapmış olursun hem
Ben zaten gelecektim
nasıl derdim ekmegimin üstüne bal sürmüş oldu . Hemen tamam geliyorum hemde bugün dedim.
Çok sevindi. Oradan otogar geçtim.
Uzun bir bekleyiş içinde sonunda otobüse bindim. Yanımda 9 en fazla 10 yaşında kömür gözleri ve açık renk ten rengi ile saçının uyumu ile güzel bir kızdı . Yol boyunca konuştuk.
Annesiyle birlikte yaşıyormuş babasını savaşta kaybetmişler. İki ağabeyi ,bir ablası ,iki tanede küçük kardeşi varmış.
Annesi çalıyor ama kazandığı parayla geçirmekte zorlanıyorlarmis.
Bir abisi evlenmiş Mersin'e yerleşmiş. Orda çalışıyormuş. Çocuklardan birini yanına alabileceğini söylemiş. Ve işte buradaymis . Bende ona başımdan geçenleri anlattım.
Kız yetişkin bir insan olgunluğuna bürünerek ;
-Sen azından ikisi de yaşıyor istediğin zaman onları görebilirsin. Ben babamı istesem de göremem . Annem onu görebilirim ama aradaki mesafe uzak o yüzden çok zor.
Bunları söylerken gözleri doldu.
Çantadan mendil çıkarıp ona uzattım. Kız yüzünde hafiften olsa da bir tebessümle bana baktı. İçini dökmüş rahatlatmıştı sanki .
Bende ona gülümsedim.
İçten içe ona acıdım. Haklıydı onları istediğimde gorebilirdim
**************************************
Sonunda vardık otogarda vedalaştıktan sonra ayrıldık . Kızın abisi karşılayamaya gelmiş . Onlar gözden kayboluncaya kadar baktım . Mutlu olacak mıydı annesinden uzakta gurbette.
Evet arkadaşlar bu bölüm buraya kadar
.sizce evden ayrılmakla iyi mi yaptı ?siz olsanız ne yapardınız?
. Selin aramasaydi ne olurdu?
. Kızın yerinde siz olsanız ne hissedersiniz
