"Pekiiii, şimdi ne yapacağız?"
"İstersen seni öpebilirim?"
Sorudan çok bir istek gibi çıkmıştı sesi. 'Tanrı aşkına Karma! Vazgeçtim! Bırak öpüşmeyi, seni şuan deli gibi becermek istiyorum!'
Tabii bu isteğini kendine sakladı. Bu aklındakileri duysa Kızılı nasıl tepki verirdi Tanrı bilirdi. Eh, büyük ihtimalle ertesi gün ceset parçalarını bu ormandan toplarlardı.
"Fazla heveslisin Asano-kun. Ama izin veriyorum."
Önce şaşkınlıkla büyüdü gözleri, sonra ağzı hafifçe aralandı. Ne demişti o? Ne demişti canına kurban olduğu kızıl saçlı prensesi?
Lütfen şimdi benimle gelin ve hep beraber Asano'nun hayal alemine bir göz atalım.
Kendisine doğru yeşil çimenlerin üzerinde yalın ayak koşan kızıl saçlı çocuğa bakarken yüzünü bir gülümseme sardı. Kırmızı saçlarına nazaran üzerindeki beyaz gelinlik onu öyle güzel göstermişti ki tam şurda kendinden geçebilecek vaziyete gelmişti. 'O çok güzel.' diye iç geçirirken buldu kendini. Sevdiceği yanına geldiğinde hiç beklemeden sardı kollarını ince bele. Bu harekete karşı kızıl gülümsemiş kendi kollarını boynuna dolamıştı kocasının. Tapılası dudaklarını aralayıp bir cümle fısıldamıştı sevdiğine.
"Öp beni Asano."
Karma ağzının suyu akarak havaya bakan çocuğu görünce göz devirme dürtüsüne engel olmadı. Tanrı bilirdi ki ne fanteziler dönüyordu o sorunlu zihninde. Bir iç çekip parmak uçlarıyla omzunu dürtüklemeye başladı.
"Zihninde saçma sapan hayaller kurmayı kes. Zaten az önce bana dokunma isteğine izin verdiğimi gayet net bir şekilde hatırladığından eminim. Şimdi bırak o salak yüz ifadesini ve ne halt yiyeceksen ye yoksa ben eve gideceğim."
Asano hemen ağzından akan salyayı silip ayağa kalkmaya hazırlanan bedenin koluna yapıştı.
"Hayır Karma, gidemezsin!"
İç çekip kolunu kurtardı ve beklentiyle bakmaya başladı turuncu saçlı gence. Artık yapsın yapacağını da eve gideyim diye düşünmeye başladı.
"Acele et o zaman. Eve gitmek istiyorum."
"Tamam tamam! Ihmmm öncelikle gözlerini kapat o zaman."
"Neden? Utanıyor musun yoksa?"
Kendisine yeni bir oyuncak bulmuş gibi yüzünü şeytani bir sırıtış kapladı. Rio bunu duyduğunda vereceği tepkiler zihninde oynamaya başlamıştı bile.
"Hayır! N-ne saçmalıyorsun Akabane! Ben ve utanmak? Dışarısı soğuk olmasa seni şuan burda becerirdim bile!"
"Hah! Sıkıyorsa yapsana turuncu!"
Asano ani sinirle Karma'nın üzerine atılıp dudaklarına yapıştı. Karma aniden üstüne atılan Asano yüzünden bir süre hareketsiz dursa da daha sonra oda karşılık vermeye başladı.
Tabii etraflarında patlayan flaş olmasa daha devam ederlerdi.
İkili kafalarını bir diğer ikiliye çevirirken bile yüzlerindeki şaşkınlık görülmeye değerdi.
Araba farına maruz kalmış iki tane tavşan.
Nagisha onları bu tanıma rahatlıkla sokabilirdi. Tabii kendisi, onlardan daha beter bir durumdaydı.
Tanrı aşkına! Erkeklik konusunda örnek aldığı çocuk şuan başka birisinin altında duruyordu! Üstelik kıstırılmış bir şekilde! Nagisha ne hissetmesi gerektiğini bilemedi.
Bu sanki, hayat kendisine orta parmak çekiyormuş gibiydi.
Koro-sensei ise yeni kurbanlarını bulmuş bir şekilde fotoğraf çekiyordu. Tabii Asano-kun'un orada olduğunu görünce hemen insan kılığına girmiş, daha yavaş hareketler sergiliyordu.
Evet! O, Asano'yu aptal yerine koyuyor! Çünkü kimsenin Koro-sensei'nin bu kamuflajına inanacağını sanmıyorum.
Karma ve Asano ise, onlar iyi değillerdi. Basılmışlardı! Karma yüzünün saçlarıyla aynı renge büründüğüne emin oldu. Sevdiği çocuk karşısındaydı ve o başka biriyle öpüşüyordu! Asano'yu üzerinden atıp hızla ayağa kalktı. Kızarmış yüzünü yere eğerek çantası aldı ve evine doğru koşmaya başladı.
Tanrı aşkına. Kesinlikle faka basmıştı.
He Asano'ya gelirsek. O ne hissetmesi gerektiğini bilmiyordu. Basılmış olmaları utanmasına yol açıyordu ama az önce kızılının kızarmış yüzünü görmesi alt tarafında bir şeylerin uyanmasına yol açıyordu.
E, o ne yaptı?
Karma'nın yaptığını.
Topukladı.
Arkasında ise hala manyak gibi gülerek fotoğraf çeken bir öğretmen ve utanma konusunda kendisine ve Karma'ya âşık atacak bir Nagisha bıraktı.
Başkaları da Asakaru yazsın artık mk.
