Znacie to uczucie kiedy, widząc kogoś po raz pierwszy myślicie sobie kojarzę ją/go, nie jesteście pewny i cały czas się głowkujecie nad tym skąd itp. Ale ja myśle że wszechświat jest na tyle sprawiedliwy dla prawdziwej miłości ze pozwala jej sobie zapamiętać, spotkać się ponownie po odrodzeniu w innym naczyniu.
Szlam właśnie do przyjaciółki, która pracowała jako sprzedawca e-papierosów na pasażu w galerii handlowej, lubiłam do niej przychodzić na plotki i inne ale i też by jej się nie nudziło kiedy nie miała żadnego klienta. Stanęłam obok jej stoiska i jak to bywało czasem nie zauważyła mnie pisząc ze swoim chłopakiem.
- Eonni- powiedziałam by zwrócić jej uwagę na siebie.
- Omo, nie zauważyłam cię, przepraszam. - wstała z krzesła i przywitała mnie pocałunkiem w polik jak miałyśmy w zwyczaju.
- Nic się nie stało, jak ruch?
- Nie jest źle, na razie było kilkoro klientów. - uśmiecha się do mnie
- A jak tam?- przewracam oczami, na to pytanie bo wiem o co jej chodzi, a mianowicie czy znalazłam partnera na studniówkę.
- kiepsko, próbowałam wszystkiego, pójdę sama jako jedyna z naszej klasy
- Miśka nie łam się napewno kogoś znajdziesz
- Taa, juz to widzę.- kiedy to mowię przychodzi klient i prosi o olejek. Płaci karta więc nie wypada patrzeć jak wpisuje pin, więc patrzę na Wielgusa (sklep jubilerski) czy maja jakieś kolczyki które by pasowały do mojej sukienki. Zauważam jedna pare, które są idealne ale No właśnie są zbyt drogie bym je kupiła. Kiedy odchodzi pan którego obsługiwała [i.p], znów wracamy do rozmowy.
- wszystko masz juz na studniówkę?- pytam
- jeszcze muszę dokupić buty i będzie cacy.- śmieje się na te ostatnie słowo, nie wiem w sumie dlaczego mnie ono bawi.
- a ty?- pyta
- myśle że wszystko mam- uśmiecha się do mnie. - oglądam ostatnio fajną dramę, „strong woman do bong soon" chciałabym żeby na mnie chłopak tak tez patrzył jak Park HyunSik na Park BoYoung.
- miałam ją oglądać, ale nie mam ostatnio na nic czasu- odpowiada.
W tedy zauważam, że ze sklepu jubilerskiego wychodzi bardzo przystojny Koreańczyk, moja przyjaciółka to zauważa i widzi mój uśmiech. Patrzy na mnie a ja czuje jak cała moja twarz robi się czerwona jak pomidor, czas chyba się zatrzymał odleciałem w daleka krainę nie wiadomo gdzie.
- [t.i], dlaczego płaczesz? - kiedy to mówi otrząsam się i dotykam mojego gorącego polika i ja naprawdę płaczę, nie wiadomo dlaczego. Widzę go pierwszy raz na oczy i go nie znam a płacze. Kiedy ukrywam się w swojej bluzie podchodzi do nas i mówi
- „Znam Cię"
———————-
Koniec, powiem tak inspirowałam się dwoma rzeczami sobą i drama goblin. Naprawdę mi się to przytrafiło tylko on nie podszedł do mnie tylko sobie poszedł a ja dalej chowałam się w swojej bluzie a moja eonni się śmiała Izula410 kocham cię
Pozdrawiam Vic xxx
PS. Jeszcze 30 zodiaków i koniec książki 😭
