Okuldan geldim. Neyle karşılacağı hakkında en ufak bir fikrim yoktu. Kaç günden beri kavganın içindeydim. Korkuyordum. Servisten indim,eve doğru yürümeye başladım. Arada çok mesafe yoktu. Yürüdüm kapıya geldim,anahtarını çıkarttım ve kapıyı açtım.Asansörün düğmesine bastım. Nerden bilebilirdim o günün bütün hayatımı mahvedeceğini. Sanki önceden hissediyordum bir şeyler olacağını. Asansörde yaklaşık iki yıldan beri düzenli bir şekilde yaptığım gibi ayakkabılarımı çıkarttım. Çünkü asansörde durmanın zaman kaybı olduğunu düşünüyordum. Asansörden çıktım kapıya yöneldim, zile bastım. Kapıyı annem açtı. Her zamanki gibi gülerek "Selamın aleykum gencolar" diyerek girdim. Bunu yapmamım amacı az da olsa ortamın enerjisini yüksetlmekti. Odama gittim çantamı ve montunu fırlatıp annemin yanına mutfağa girdim. O gün girdiğim sınavdan gerçekten iyi bir not almıştım. Bu müjdeli haberi anneme dedim. Sevindi tabii ama hissettim sesinde bir durgunluk vardı. Hissettim.. Tekrar odama gidip üzerimde olan lanet formaları çıkaracaktım. Çıkarttım,bir iki dakika telefona baktım. Yemek hazırdı gidip bir kaç lokma yemek yedim. Ama annemin o hali benim yemek yememi,su içmemi hatta nefes almamı bile engelliyordu. Tuvalete girdim. Orası benim düşünme yerimdi. Gidip ne olup bittiği hakkında düşünektim. Sonra annemden bir ses geldi. "Ben çıkıyorum." Dışarı çıkıp "Nereye?"dedim. Bana sıkıca sarıldı ve "Ben ne yaparsam yapayım arkamda dur." dedi. Ve bir şey söylememi beklemeden çıktı. Ne yapacağımı bilmiyordum. Bende odama geçip telefon oynamaya devam ettim.
Yaklaşık bir iki saat geçti. Annem yoktu. Arıyordum defalarca ama açmıyordu. Bir sürü aradım belki çok daha fazla. Artık korkmaya başlamıştım. Zil çaldı. Annem diyip koşarak kapıya baktım. Gelen dayımlardı. Ananem rahatsızlanmış dediler. Tabii gram inanmadım. Sonra amcamın karısı olan yengem ve bir kaç daha akraba. Hızlı hızlı hareket edip babamım eşyalarını alıyorlardı..
Devamı gelecek..🥀
