Yaktınsa Bile Beni, Küllerimi Affet ♤Chanbaek

yakıp geçti bak bir yangın, yaşadığım her anın acısı içimde

"Bak çok iltifat aldım da bunu ilk defa duyuyorum." Ortamı neşelendirmek adına gülerek söylediğimde kıkırdar gibi olmuştu, henüz yaşları kurumadığından parıl parıl duran gözlerini kısarak kulağıma eğildi. "Anlamazsın sen böyle şeylerden."

Doğru söylüyor olmalıydı çünkü anlamıyordum, hatta neyi anlamam gerektiğini falan da anlamıyordum. Üzerinde çok düşünme gereksinimi duymadan, Baekhyun'u mutlu etmek adına ayağa kalkarak masamın yanına gitmiş ve bir kaç gece öncesinde çekmeceme bırakmış olduğumuz hapı almıştım. Aslında iki tane ayırmıştım ama hapın yan etkisini geçirmek için yine hap kullanmam gerektiğini söyleyen Baekhyun, birini bana kullandırtmıştı.

"Aç ağzını."

Gözlerini daldığı yerden ayırarak bana dönmüştü, hapı alırken beni izlemiyor olduğu için ne dediğimi de anlamamıştı haliyle. Dalgın hali hoşuma gitmemişti.

"Ne yapacaksın ağzımı?"

Başka tarzda sorulardan bir çok çeşidi sorabilme ihtimalini kafamdan geçirmişken, ondan gelen ilginç ima ve beklenmedik cümleyle gülmüştüm. Gözleri yanağımda gezinip, meraklı ifadesini bozmadan yeniden gözlerimi buldu.

"Ne yapmamı istersin ağzını?"

Gülüşü genişlerken hımlamış ve düşünüyormuş gibi biraz suratıma bakınmıştı. Ardından eliyle çenemi tutarak başımı hafifçe kendine eğdi."Çok ciddi yerlere çekiyorsun muhabbeti, farkındasın değil mi Chanyeol?"

Ben mi çekiyordum? Ona hap vermek gibi masumane bir fikirle söylemiştim oysa ki.

"Senin fesatlığından o ciddiyet bak ben söyleyeyim, aç şimdi ağzını." Ben konuştuktan sonra hiç diretmemiş ve sanki 'ne yaparsan yap kabul' dercesine dudaklarını aralamıştı. Niyetimde bozuk yoktu ama bugün daha pembemsi duran dudaklarına inince gözlerim, biraz sorgulamıştım kendimi.

"Dilini de alayım dışarı." Sırıttığımda, sanki itaatkârmış izlenimi verircesine dilini dışarı çıkarmış ve beklemeye başlamıştı. Güzel izlenimdi, bu kadar itaatkâr olmayıp biraz olsun farklı tavırlar sergilemesini beklemiştim ama yapmayarak niyetimi daha da bozuyordu.

Onu dili dışarda bekletmek benim için hoş bir görüntü olsa da uzatmadım ve elimdeki kağıdı açarak çıkardığım hapı dilinin üzerine bıraktım.

Hap olduğunu fark ettiğinde, dilini içeri alarak gözlerini sanki yoğun bir haz alıyormuşcasına kapattı ve onu emdi. "Beni buna alıştırıyorsun, eskiden çok zor bulurdum."

Gözleri kapalı söylediğinde, yüzünde ve zevk aldığını belli eden mimiklerinde gezdirdiğim bakışlarımı yeni fark ederek önüme dönmüş, sırtımı koltuğa yaslamıştım. "Çok alışma derim, zaman geliyor hiç bulamıyoruz."

"Hastayım ama ben bunlara." Hapla ne yapıyor olduğunu bilmesem başka şeyler düşüneceğim bir ses tonuyla ve ardından çıkardığı o hoş inlememsi mırıltıyla söylemişti. Yeniden ona baktığımda gözlerimiz buluştu, belli ki daha önce bulmuştu bakışları beni.

"Fark ettim hasta olduğunu da, sen yine de alışma işte."

Beni dinliyor fakat anlıyor gibi durmuyordu. Daha çok aldığı zevkteyken kafası, gözlerini yüzümden bir an olsun çekmemişti de."İster misin?"

İlk bir kaç saniye ne dediğini anlamamıştım bile, öyle yoğun bakıyordu ki; üzerine doğru yavaş yavaş eğilesim vardı.

"Çok içtim bu gece, canım hiç istemiyor ondan."

Paylaşası tutmuş gibi yakınımda olan yüzünü, yüzüme daha da yaklaştırarak gözlerini kapatmıştı. "Ben istiyorum hadi azıcık al."

Dudaklarımın dibindeki dudaklarına bakındım biraz, hapı istemiyordum ama bunu istiyordum sanki.