Er zijn weer dingen. (B-brave Fanfiction)

-7-

Hoofdstuk 7

Rozemarijns POV

Jai en ik lopen over straat. Jai loopt en ik lig in zijn armen mijn hoofd tegen zijn borst. De tranen lopen nog steeds langs mijn wangen. De gedachten alleen al wat er was gebeurd als Jai er niet was geweest. "Dank je wel." Zeg ik zachtjes. Mijn keel doet pijn. Ik kan me niet herinneren dat ik heb gegild. "Je hoeft me niet te bedanken, Roosje." Ik glimlach en kruip dichter tegen hem aan. Hij ruikt naar een mengeling van buiten en een parfum die ik niet kan plaatsen. "Roosje, we zijn er heb je een sleutel?" Ik knik en haal hem uit mijn broekzak. Jai zet me voorzichtig op de grond. Hij maakt de deur open en tilt me weer op. Hij loopt door de hal naar de keuken. "Wat is er met Roos? Wat heeft hij gedaan Roos?" Ik kijk Floris aan. Net nu ik een beetje gekalmeerd ben begin ik weer te huilen. "Waar slaapt ze dan breng ik haar daar naar toe." Hoor ik Jai vragen. "Trap op tweede deur links." Zegt Floris. Ik hoor dat hij achter Jai aanloopt. Jai duwt de deur open met zijn voet. Hij zet me op bed en trekt mijn schoenen uit. Daarna legt hij me onder de dekens en gaat naast me zitten. Ik kijk hem aan. Hij haalt zijn hand door mijn haar. Ik glimlach door mijn tranen heen. Ik zie Floris die in de deuropening stond weglopen. "Probeer te slapen Roosje." Hij gaat naast me liggen op de dekens en legt mijn hoofd op zijn borst. Hij begint zachtjes te zingen. Ik ken het liedje niet, maar voordat ik het weet val ik in slaap. 

Als ik wakker word zijn de gordijnen dicht en ligt Jai niet meer naast me. Ik sta op en loop naar beneden. "Ze moet aangifte gaan doen." Hoor ik Beer zeggen. Wat doet Beer hier? "Dat kan nog wel even wachten. Ze is nog in shock van wat er gebeurd is." Zegt Jai. Hij is er nog! "Jai heeft gelijk." Hoor ik de stem van Kim zeggen. Ik besluit de keuken in te lopen. Zodra Kim mij ziet staat ze op en geeft me een knuffel. Als ze me loslaat zegt ze niks en dat hoeft ook niet. Ik kijk de keuken rond en aan tafel zitten Beer, Jai, Guusje en Floris. Guusje staat ook op en geeft me ook een knuffel. Haar ogen zijn rood van het huilen. "Oh Roosje toch." "Wil je wat eten?" Vraagt Floris. Ik schud mijn hoofd. Ik ga op de stoel naast Jai zitten. 

Nadat ik beneden een glas water heb gedronken. Ben ik gaan douchen. Aan tafel is de gebeurtenis van gisterenavond als gespreks onderwerp vermeden. Ik heb me nog nooit zo vies gevoeld. Mijn huid was rood van hoe hard ik heb gescrubd. "Jai?" Ik loop de logeerkamer in in mijn pyjama. Ik kijk op de klok en zie dat het half 1 is. Ik loop naar hem toe. Als ik naast hem wil gaan zitten trekt hij me op zijn schoot. Hij legt zijn hoofd op mijn schouder en we zitten zo een tijdje gewoon in stilte. "Dit had nooit gebeurd als ik wat harder had gelopen." Ik kijk Jai aan en zeg: "Of als ik harder of zachter had gelopen. Het is gebeurd en daar kunnen we niks aandoen. Zonder jou was het veel erger geweest. Dank je wel daarvoor." Ik geef Jai een kusje. Hij glimlacht en geeft kusjes over mijn hele gezicht terwijl ik giegel. Ik giegel nooit. 

Carmens POV

De deur bel gaat. Ik loop naar de deur en voor de deur staan Poppy, Rozemarijn en Julia. "Faka Carmen." Zeggen ze alle drie. "Faka boys. Waar is Lena?" Vraag ik. "Die is bij Dioni blijven slapen." Zegt Poppy met een grijns op haar gezicht. "Dat doet ze goed." Zeg ik. "Je kent Lena. Lena is onze hosselaar." Vult Roos aan. Ik pak mijn jas van de kapstok. Ik pak mijn cowboy bag waar mijn portemonnee en telefoon al in zitten. "Leggo." Zeg ik als ik de deur op slot heb gedaan. We stappen op onze fietsen richting het centraal station.

We zijn voor dat we de trein in gingen even langs de appie to go gegaan. Op verzoek van Julia die om 10 uur 's ochtends wel zin in chips had. Nu zitten we in de trein te chillen. Ik zie dat er nog één stop is voor we op Amsterdam centraal aankomen. Dus besluit ik Cassius even te whatsappen. Over 7 minuten zijn we op centraal.- Carmen. De boys en ik staan op het perron. Tot zo, sugar.- Cassius. "Noemt Cassius jou sugar?" Lacht Poppy die waarschijnlijk het gesprek heeft gelezen. Roos en Julia beginnen ook hard te lachen. "Denk je dat ik er blij mee ben?" Zeg ik verontwaardigd. "Natuurlijk ben je er blij mee, sugar." Lacht Julia.