Şarkıların melodisi kulağımda yankılanıyordu. Düşüncelerim peşinden gidiyor, anılarımız birbirini kovalıyordu. Sevgilerimiz depreşiyor yine özlüyorduk. Olmayan bizliğimizi.
Aklım çıkıyordu ama senin yokluğun aklımdan çıkmıyordu.
Çıkmıyordu sevgilim.
Sen çok farklıydın.
Kimse samimi yaklaşmadı bana , içten davranmadı. Güzel sözler söyleyip mutlu etmedi. Kimse sen gibi olamadı.
Olamadılar sevgilim.
Çünkü sen çok farklıydın.
Evet belki hiç biri mutlu etmedi. Güzel sözler söyleyip yanımda durmadı. Destek çıkmadılar. Hal hatır sormadılar. Zaman zaman yalnız bıraktılar.
Ama şunu unutma sevgilim, onlar sen gibi de olmadı.
Hayatımdan çekip gitmediler.
Bi köşeye atıp , çaresizce bekletmediler. Her gece hüngür hüngür ağlatmadılar. Hiç dönmüyecekmiş gibi bırakmadılar.
Bırakıp gitmediler.
Gitmediler sevgilim.
*Belki seni bu yüzden bırakamadım. Benden gitmiyeceğini sandığım için. Her gece seninle hayaller kurup beni bırakmayacağını düşündügüm için. Bu yüzden bu kadar çok sevdim seni.*
Neden bu şarkıların ezgileri seni anlatıyor?
İçinden atamadıkları duyguları mı var yoksa?
Neden her kelimesinden gözlerinden bahsediyor?
Içinde sakladığı bişeyler mi var yoksa ?
Her kafiyesinde kirpiklerin,
Her cumlesinde gözlerin,
Her kelimesinde bakışın aklıma geliyor.
*Ve en önemlisi,
Neden bu satırlarım da gülüşün canımı yakıyor?*
**Neden?**
"Kimsenin samimiyetine inanmıyorum."
*Sen benim ailemdin. Onu da yıktın.*
*Uçurum dan düşerken tutunduğum tek daldın.*
*Gögsüme kurşun gelirken , cebimde beni koruyan aynaydın.*
*Ve yine beni ölüme mahkum eden tek kişi sendin.*
SEN ÇOK FARKLIYDIN.
ŞİMDİ OKUDUĞUN
Neden Kaybettik
Randomİçimde bir kadın vardı. Saçlarının kokusu burnumda , teninin sıcaklığı bedenimde. İçime işleyen , kalbimden çıkmayan bir kadın. En büyük güzelliği ise kırmızı dudaklarının arasında ki gülüşe beni hapsetmesiydi. Her gördügümde yeniden tutuklu kalıyo...
