Gerçekten şarkıya Batuhanla çok çalışmıştık. "YALNIZ GÜLÜŞ" grubu'nun solisti olmak için hazır hissediyorum dum kendimi.
Okula geldik hoca " son 3 ders katılmak isteyenleri yanıma çağrıcağım merak etmeyin. Yalnız Gülüş grubu benimle gelsin inşallah şarkıya hazırlanmışsınızdır gelin hadi." dedi ve sınıftan çıktı.
Arkasından Batu, Uygar,Okan ve son olarak Kaan çıktı. Batu çıkarken bana göz kırptı ve tatlı tatlı gülüyodu. Sonunda Selim hoca bizide çağırdı aşağı indik seyirci yerlerinden bakıldığı zaman sağda Uygar solda Batu arka ortada Kaan ve onun çaprazında bateride Okan vardı.
En son benim sıramdı of ya . Güzel söyleyenler vardı ama duygulu söyleyen yok diye içimden geçiriyoken Selim hoca " of of kızlar duygu yok sıradaki Nil ŞEKER " dedi bıkkın bi sesle bi öz güvenle çıktım Selim hoca öz güvenimi anlamış olucakki beni baştan aşağı süzdü ve kafa salladı.
Melodi başlamıştı sandalye ye dik bi şekilde oturdum ve ayaklı mikrofon u tutup sol tarafımda Uygar vardı ve sürekli bana bakıyodu bi anda sözler geldi. ..
***
Kan ter içinde uykularından uyanıyorsan eğer her gece
Yalnızlık sevgili gibi boylu boyunca uzanıyorsa koynuna
Olur olmaz yerde ıslanıyorsa kirpiklerin artık herşeye
Anneni daha sık anımsıyorsan hatta anlıyorsan
Kalbini bir mektup gibi buruşturulup fırlatılmış
Kendi kimsesizlerken unutulmuş hissediyorsan
İçindeki çocuğa sarıl sana insanı o anlatır.
Eller günahkar , diller günahkar
Bir çağ yangını artık dünya günahkar
burda coşmuştum herkes bana şaşkınlıkla bakıyodu
Eller günahkar, diller günahkar
Bir çağ yangını bu artık dünya günahkar
Masum değiliz hiç birimiz
Masum değiliz hiç birimiz
( NAKARAT)
***
Şarkı bitti ve Selim hoca ayağa kalkıp " Arkadaşınızı tebrik edin çocuklar" demesiyle Batu'nun bana sarılması bir oldu. Neyse 20 dk sonra önce Batu sonra Okan ve Kaan hepsi evlerini gittiler.
Uygarla biz kalmıştık ben oturmuş onu dinliyodum. Uygar " Halil sezai İSYAN" şarkısını söylüyodu. Hem çalıyodu hemde söylüyodu.
Gözlerimden yaşlar süzülmeye başladı. Uygar durdu ve ağladığımı görünce yanıma geldi ve göz yaşlarımı sildi.
" Ağlama! !!" dedi bağırarak " neden sana öyle bişey sorduğumu hatırlamıyorum Uygar " dedim.
Anlamıştı ne demek istediğimi. " Herneyse tebrik ederim" dedim ve tam giderken kolumu tuttu " Bende seni tebrik ederim eve bırakabilirmiyim seni ? " gülüyodu " olur " dedim ve güldüm.
Eve geldim ve anneme ayrıntılarla herşeyi anlattım odama gidip yatağa atladığım zaman direk aklıma " ben tebrik edince 2 haftadır gülmeyen yüzü güldü " cümlesi geldi. Belkide beni gerçekten seviyodu.... :D
BÜTÜN OKUYANLARIMA ÇOK TEŞEKKÜR EDİYORUM SİZİ SEVIYORUM ♥ :)
