suicide, yoonseok ✓

11

kahkaha attım. sonrasında da gülmeye. ne hissettiğimi bile bilmiyordum artık. saatlerdir oturduğum kaldırımdan kalktım ve yürümeye başladım. evin yolunu bile zor bulmuştum.  birkaç kez sokağı karıştırsam da sonunda gelmiştim evimin önüne.

anahtarımı yanıma almadığım için zile bastım. bekledim, açan olmadı. bir daha bastım, uzunca bastım. kimse açmadı. daha sonra bir umut posta kutusuna baktım, oraya hep yedek anahtarı koyardım. tahmin ettiğim gibi anahtar oradaydı. aldım ve kapıyı açtım. içeri girdim, sana seslendim. "hoseok?" cevap yoktu. "bak ben özür dilerim, seni çok severim, hep severim ben. haydi gel yanıma." diye konuştum yavaşça. sonra evin odalarına bakmaya başladım. yoktun hiçbir yerde. en son olarak da yatak odasına gittim. odaya girmemle, dudaklarımdan bir çığlığın firar etmesi aynı anda oldu.

cansız bedenin tavandan aşağı sarkıyordu.

sarhoşsun, hayal görüyorsun. hayal, yalnızca hayal.

onun bana hayal görüyorsun, bak ben buradayım demesini bekledim. bekledim ama kimse bir şey demedi. kimse duymadı çığlığımı. dünya, bana sağırdı o gece.

titreyen ellerimle masanın üstünde duran kağıdı aldım. okuduğum her cümleyle gözyaşlarım kağıdı ıslatıyordu.

hayır. hayır, bunu yapmış olamazsın. yapamazsın.

konuşmak istedim, çığlık atmak, bağırmak, hesap sormak istedim. sesim çıkmadı. ses tellerim boğazımda düğümlenmişti. çıtımı bile çıkartamadım. sadece ağlayarak izledim. ölümüne birinci elden şahitlik ettim. dahası gelmedi elimden.

elimdeki kağıt parçasıyla beraber duvar kenarına çöktüm, boğazımdan bir hıçkırık kaçtı. hıçkırarak ağlamaya başladım. böyle bitemezdi. adil miydi bu?

başaramadım. verdiğim sözü tutmayı başaramadım.

ben min yoongi, hayatımda ilk defa verdiğim bir sözü tutamadım.

**

ve final. diğer bölüm hoseok'un mektubunu paylaşacağım.