Eski adları 'Geçmişin Çağırdığı Kız (Çapulcular Dönemi) ' ve 'Abis |The Marauders' dır.
~
"Her şeye değerdin, hep mutlu ol Sly."
~
Başlangıç
🍁~24.01.18~🍁
Güncelleme: Kızımızın ismi artık Renée Slyvie Foster'dır. Not: Bölüm hakkındaki düşüncelerinizi ve ileriye dönük fikirlerinizi belirtirseniz çok sevinirim. Bölümü sevdiyseniz beğenmeyi unutmayın.Yazım tarzımdaki eksikleri kibar bir dille belirtirseniz benim için çok yararı olacaktır. Şimdiden teşekkür ederim. Sizi yeni bölümle başbaşa bırakıyorum. İyi okumalar...
Önceki bölüm sonu
"Evdekilere belli etmeden nasıl yapacaksın ki!? Boşuna uğraşma Elizabeth. Artık yaşlısın ve uzun süredir bunları kullanmadın. Bu seni yorar. "
Bir süre sessizlik ardından adımlarıma devam ettim. Büyükannemin odasının önüne geldiğimde kapıyı tıkladım. Daha fazla bizden gizli birini evde yaşatamazdı. Hem ne saçmalıktı bu Merlin'in sakalı ve kitap lafı. Ne vardı ki o kitapta ve kime ulaşmaması gerekiyordu?!
- 2. Bölüm
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
Stay with me.
Kapıyı tıklayıp cevap gelmesini beklemeden içeri girdim. Eğer yine kadın saklanırsa bana yanlış duyduğumu ve kapı dinlemenin ne kadar kötü bir şey olduğu hakkında up uzun bir konuşma yapacaktı. Ancak beklediğim bir görüntü ile karşılaşmadım. Aklımdaki bütün senaryoların dışındaki görüntüye bakıp kaldım. Ne büyükannem ne de Rebecca denen kadın odada değildi.
Gözlerimi etrafta gezdirdim ve ne kadar saçma olsa bile saklanmış olabileceklerini düşündüm. Kadının saklanması için sebebini anlardım fakat büyükannem ile ikisinin de birden ortadan kalkması aklımın almayacağı bir durumdu.
Odanın her bir köşesini aradım ama ikisinden de iz yoktu. Durumun garipliği ile ne kadar süre o odada onları aradığımı bilmiyorum.
Arkamdan gelen büyükannemin sesi ile olduğum yerde kaldım. Kafam karışmış şekilde yüzüne baktım. O ise yüzümdeki ifadeye ve bu saatte burada olmama anlam veremiyordu. Çünkü çok nadir odasına giren ben son 1 haftadır sık sık bahaneler bulup odasına giriyordum ve gecenin bir yarısı beni odasında buluyordu. Birkaç dakika önce onun burada olduğundan emindim.
"Burada tek başına ne yapıyorsun Slyvie? Odama ben yokken girilmesini sevmediğimi biliyorsun."
Hâlâ kafam karışmış şekilde yüzüne bakıyordum. Yüzümde en ufak yeni bir tepki yoktu. Beynimin içinde yükselen seslerden dolayı ne söylediğini bile anlamıyordum.
