Eski adları 'Geçmişin Çağırdığı Kız (Çapulcular Dönemi) ' ve 'Abis |The Marauders' dır.
~
"Her şeye değerdin, hep mutlu ol Sly."
~
Başlangıç
🍁~24.01.18~🍁
Ardından dudaklarından tek kelime döküldü. Her yer simsiyah dumana dönüştü ve en son gördüğüm şey ileride ay ışığıyla aydınlanan beyaz teni griye boyanmış kendi kanından oluşan gölde yatan unicorndu.
"Kurtulacağım."
6. Bölüm
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
I found you.
Nefes nefese gözlerimi açtım. Bu rüyaların gerçek anılar olduğunu bilmek korkunç bir hal alıyordu. Düşündüğümde Harry Potter serisinde rüyalarında geçmişi gören biri yoktu. Yaşadıklarımı neye yoracağımı bilmemek daha da yorucuydu.
Uyandığım andan itibaren aklımda geçen cümleler başımı ağrıtmaya yetmişti.
Ne demek istemişti? Ne bebeğinden bahsediyordu?
"O çocuğu kendisi gibi yapacak. Ona haber vermeden bebekten kurtul. Geç kalırsan o da onun gibi bir canavar olacak."
Bir cana kıyabilir miydi? Hem de bana küçükken her canlının yaşamayı hakettiğini öğreten kadın, daha doğmamış bir cana kıyabilir miydi ki?
Ve de ne demişti o? Babası gibi bir canavar. Kimdi babası ?
"Kurtulacağım."
Kurtulacağım demişti. Kurtulmuş muydu?
Baş ağrımı azaltmak için alnımı ovmaya başladım.
"İyi misin Sly?"
Duyduğum sesle gözlerimi duvar kenarındaki yatağa çevirdim. Bella yeni kalkmış, gözlerinden teki açık şekilde bana bakıyordu. Kötüyüm desem 'hmm sevindim' diyip uyuyacak haldeydi. Aslında düşününce ayık olsa da bu tepkiyi verebilirdi. O Bella idi. Ne yapacağı belli olmazdı.
"Bir sorun yok Bella. Uyumaya devam et."
Birçok sorun var Bella. Ne yapacağımı bilmez haldeyim. Büyük bir işe başladım ve batmamak için çırpınıyorum. En ufak açığımda başıma büyük bir bela alabilirim. Voldemort büyüyüp güçlenmemi beklemeden benden kurtulmaya çalışacak. O vakit gelene kadar olabildiğince güçlenmem gerekiyor.
Ancak şu anki hayatıma başlayalı sadece 2 hafta oluyor ve nereden başlamam lazım bilmiyorum.
Slytherin binasına gitmeyi seçerken gerçek bir dostluk kurmayacağımı söylemiştim kendime. Ama şimdi Cissy ve sen benim için gerçek arkadaşlar oldunuz. İşin garip yanı birbirimizi boğazlar halde olduğumuz Lucius bile bana gerçek arkadaş hissi vermeye başladı. Rodolphus garip bir şekilde orda olduğunu bildiğim bir arkadaşım oldu. Ama beni en çok endişelendiren konu bunlar değil. Toplasak 3-4 kez dialog içerisine girdiğim çapulculara zarar gelecek diye endişelendiğimi fark etmiştim. Quidditch maçı sırasında süpürgeden düşmekten son saniyede kurtulan James için bu kadar endişenmemeliydim. Dolunay yaklaştığında Remus'a gidip nasıl olduğunu sormak için can atmamalıydım. Peter'den nefret etmeme rağmen nasıl olduğunu sormak istememeliydim. Peter için endişelenmek midemi bulandırıyordu.
