Enigmatic Series 1: CAMILLA

Chapter 2

"Dude!" Biglang  bukas ng pinto At dahil duon nagulat ako.

"Fuck you! Bat kaba nanggugulat?".sabi ko.

"Hahahaha... chill dude, im here to check on you.. kamusta kana??" Sabi  nito saka tuloy tuloy lang sa paglalakad at umupo.

Huminga lang ako ng malalim.

"Ok lang ako eto buhay parin" sabi ko.

Tumango tango lang ito at saka pinakatitigan ako.

"What?" Tanong ko.

"Dimo prin ba maalala kung sino ang nagligtas sayo?" Tanong nito.

Naiintindihan ko kung bat ito ganito. Dahil 6 months ago, muntik na ako mamatay. Kung hindi lang dahil sa nagligtas sakin.

Hindi ko talaga malala ang mukha nya. Maliban lang sa boses nito. At nga abuhing mga mata.

Ang mukha nito. Blur pag inaalala ko.

Napahinga lang ako ng malalim.

"No dude. Nasabi kona, i dont know her, all i know is she save me." Sabi ko.

Im thankful to her. Dahil sakanya buhay pa ako. When they found me in that warehouse.

All the men who took me are all dead nung dumating sila at ako naman. At nakahiga na sa sahig. Akala nila patay na ako. Pero buti nalang ay bugbug lang. pero grabe naman ang mga natamo ko.

Ngayon ay wala na maliban lang sa peklat na nasa may kialay ko. Di naman halata.

"Tama! As long as ligtas kana. Pero dude. Di kaba nagtataka. Sa lahat ng binaril nya. Isa langa ng pinuruhan nya. Halatang......"

nagiisip pa ito.

"....halatang, gigil sya sa lalake. Nakakakilabot. Ang itsura nun..woooh!" Parang nahihintakutan ito.

Nakita ko din ang mga litrato ng mga dumukot sakin. Kahit ako man ay matatakit at kikilabutan. Parang di normal na tao ang pumaslang sa mga ito.  Makikita mo ang galit sa mga balang ipinutok nya sa mga ito.

Pero mas nakakapagtaka yung, nararamdaman ko. Pagnaalala ko sya.

Ang boses nya at ang mga mata nya. I felt some pull o urge na kailangan ko syang makilala. Pero ang tanong pano.

I was deep in thought nang marinig ko ang tawag ni Vans .

"Dude. Ok ka lang,?" Tanong nito.

Tumango lang ako.

"Ano ba talaga ang pakay mo dito, alam ko na hindi lang dahil sa nagyari sakin" sabi ko.

Bahagya pa ito umakto na parang masaktan

"dude! Ang harsh mo naman, hmm..awts!" Sabay hawak sa dibdib nito na parang babae. Sinamaan ko ito ng tingin at saka binato ang folder sa kanya. "Lunatic" sabi ko.

Tunawa lang ito.

"Haha. Sorry" nakita ko ang pagseseryoso nito.

"Mr. Chui is really persistent, humahakbang nanaman sya, since hindi sya nagtagumpay sa ginaw nya sayo nuon. Kailangan magingat ka" sabi nito.

Oo. Mr chui ang may kagagawan sa pagkidnap at pagbubugbog sakin at kung hindi dahil sa babaeng iyon matagal na nag celebrate ang matandang intsik na iyon.

"I know" maikling sabi ko.

Ilang beses kona sya gustong maipakulong ngunit sadyang malakas ang kapit nya.

Marami kami pa pinagusapan. Tungkol sa mga buhay buhay. Madaldal si Vans. Kaya dika mabboring sa mga pinag kkwento nya.

Dati na kami magkaibigan kaya parang kaptid narin ang turing ko sa knya.

"Cge dude. Alis na ko. Ang please. Magiingat ka" sabi lng nito saka labas ng opisina ko.

Pumasok naman ang secretary ko.

"Sir. May meeting po kayo mamayang 6;30pm kay mr. Declan sa Realtaste Resto." Pagiimporma ni jude.

Lalake ang secretary ko. Ayoko ng babae. Una sa lahat iba ang pakay ng mga ito. At may rules ako pagdating sa trabaho. Ngunit sadyang maharot talaga sila.

"Cge" sabi ko. Saka lumabas na ito.

Napasandal ako sa aking swivel chair. Dahil sa pagod napaidlip ako, at habang nilalamon ng pagod ang sistema ko. Diko napigilan ang mapaniginipan na naman ang babaeng iyo.