De buurtpolitie - Geen tijd om het uit te leggen -

waarom zij?

Ik zit in het wc hokje en ben zo stil als het maar kan. Als hij me hoort dan ben ik de pineut. ''Komaan verstoppen heeft geen zin ik weet je toch wel te vinden." Zegt Jens met een beangstigende stem. Ik ben echt zo bang. "Kom maar gewoon naar buiten. Komaan KOM NU NAAR BUITEN!!. IK TRAP DE DEUR IN." schreeuwt hij door de wc. Ik ben echt verstijfd van angst. En met een knal vliegt het wc hokje waar ik in zit open. Hij komt naar me toe en geeft me een harde klap. Ik val op de grond en voel bloed over mijn hoofd stromen. Jens grijpt me vast en sleurd me ergens naartoe. Maar waar naartoe weet ik niet meer want na enkele seconden wordt alles zwart voor men ogen.

Ik word wakker in een donkere kamer. Ik zit vastgebonden met kettingen aan de muur. Aan de andere kant van de kamer zit nog iemand maar wie daar zit kan ik niet zien, daar is het veel te donker voor. Het is hier echt heel koud. Er gaat een deur open en er komt iemand naar beneden. "A mijn schatteke is wakker zie ik." Bij het horen van die woorden krijg ik een rilling over mijn hele lichaam. " het gaat nog leuk worden de komende dagen dat je hier zit neem dat maar van mij aan." Zegt hij met een grijns op zijn gezicht. Hij maakt mij los en neemt me mee naar één of andere living. "Gewoon ontspannen dit gaat leuk worden." Hij bind me vast aan de zetel en gaat even weg. Ik wil echt weg raken. Ik wil hier weg en wel zo snel mogelijk. Ik ben bang. Hij komt terug met een mes en een zweep. "Gij moocht kiezen. De minst pijnlijke of de meest pijnlijke manier. Hij legt het mes op de tafel en neemt de zweep en komt dichterbij. Ik sta met tranen in mijn ogen en durf niet te kijken. En dan komt de eerste slag. Het doet echt zo veel pijn. De tranen stromen over mijn wangen. Hij gaat door met slaan. Hoe meer hij slaat hoe harder hij slaat en hoe meer pijn het begint te doen. Na een half uur stopt hij met slaan en brengt hij me terug naar beneden. Hij bindt me weer vast met de kettingen en gaat weer weg.

Ik heb het heel koud hier beneden. Ik vraag me af wie er hier aan de andere kant van de kamer zit. "Hallo?" Zeg ik stil. Maar krijg geen reactie. De deur gaat weer open en Jens komt naar beneden. " Hier eten. En braaf zijn he. O en maak je geen zorgen je vriendin daar leeft nog hoor." zegt hij met een grijns op zijn gezicht. Na die woorden verdwijnt hij weer naar boven. Wie zit er hier nog? En ken ik die persoon? Hij zei net vriendin. Bedenk ik me. "W...waar...waar ben ik" hoor ik een stem zeggen. "Hallo?... wie ben jij?" Vraag ik. "Ik ben Tineke. Maar wat doe ik hier, en waar ben ik?" Zegt de stem. "Tineke! Zeg ik vol verbazing. "Ik ben het Floor." Zeg ik haar. "Het spijt me dat jij dit ook moet meemaken. Het is allemaal mijn schuld. Ik zorg ervoor dat we hier uitkomen beloofd!" Zeg ik nogal wanhopig. Een lange stilte volgt. "Tineke ben je boos op mij?" Vraag ik haar. " Nee.'' Antwoord ze heel kortaf. ''Ik beloof dat we hier uit raken. Echt waar!'' Probeer ik nog een keer. Tineke wil iets zeggen maar net op dat moment gaat de deur weer open en hoor ik Jens naar beneden komen. "Tijd voor ronde 2.'' zegt hij met een gemene grijns op zijn gezicht. ''Wie wil er nu met mij meegaan?'' Vraagt hij. Voor hij ons laat antwoorden loopt hij naar Tineke. ''Je laat haar met rust!'' Schreeuw ik door de kamer. ''Ooo onze kleine prinses gaat de stoere meid uithangen.'' Zegt hij heel kinderachtig. Ik kijk hem recht in zijn ogen met een boze blik. ''Oké zoals je wilt.'' Fluistert hij in mijn oor. Hij maakt mijn kettingen los en sleurt me mee de trap op. Hij sleurt mij aan mijn haar naar een tafel en bind me daaraan vast. Hij verdwijnt even naar een andere kamer en komt een paar seconden later terug met een mes, een zweep en een houten plank. ''Deze keer komt ge er niet zo gemakkelijk vanaf.'' Zegt hij een beetje geërgerd. Hij komt naar me toe en slaat me met de zweep. Een helse pijn gaat door heel mijn lichaam. Ik schreeuw het uit van de pijn. ''HOU U BEK STOM WICHT!!'' Schreeuwt hij naar me. Er volgt nog een slag en ik moet mij inhouden op het niet uit te schreeuwen.

Na de 2e slag legt hij de zweep weg en komt naar mij toe. Hij begint mij te kussen. ''Blijf van me af! '' schreeuw ik naar hem. Hij geeft me een klap in mijn gezicht. Kijkt me aan met een woeste blik en scheurt de kleren van mijn lijf. Ik probeer me te verzetten met al mijn macht maar de vergeefs. Ik bijt in zijn hand. Hij schreeuwt van de pijn en gaat boos naar de keuken. Hij neemt een mes en komt naar me toe. Hij snijd me in mijn been. ''Dat zal je leren. Meisjes die niet naar mij luisteren worden gestraft.'' Zegt hij kwaad. De pijn is verschrikkelijk, maar ik hou me sterk. Ik wil hem niet laten zien dat het me pijn doet. Hij gaat verder met mij uitkleden en verkracht mij. Na een uur en een half neemt hij me mee terug de donkere kelder in. Hij maakt me zo hard vast dat het aan mijn polsen begint te snijden. Hij geeft me nog een trap en gaat weer naar boven. Als hij de deur dicht smijt barst ik in tranen uit. Ik huil. Ik kan alleen nog maar huilen. ''Floor gaat het? Wat heeft hij je allemaal aan gedaan?'' Zegt Tineke bezorgd. Ik vertel wat ik net heb meegemaakt. ''De volgende keer ga ik.'' Zegt Tineke. ''Nee echt niet. Dat laat ik niet gebeuren. Ik wil niet dat hij je wat aandoet. Het is allemaal mijn schuld, dus ik neem alles op mij.'' Zeg ik haar gemeend. ''Het is mijn probleem jij kan hier niets aan doen, je kent hem niet eens. Dus laat ik dat ook niet gebeuren. ''Floor... ik moet je eigenlijk iets vertellen...

Hier is het nieuwe deeltje. Sorry voor het lange wachten!💝