birlikte toparlanıp,bir banka oturduk ben onun denize benzeyen gözlerine bakarken oda deniz'i seyrediyordu sonra bana döndü ve sırıttı çok sevimli bir gülümsemesi vardı ''noldu neye güldünüz beyfendi ?'' dedim sırıtarak gine güldü . döndüm ve ona şöyle dedim ''biliyor musun ? benim küçükken yetmiş ikili bir pastel boya takımım vardı ama hiçbiri senin gözlerindeki maviyi oluşturamaz ''dedim bana döndü ve ''işte o zaman ben senin için o şarkıyım '' dedi bilmiyordum ilginçti biz böyle farklıydık değişiktik her baktığında bir tuhaf oluyordum işte hiç kimsede olmayan mavilerini seviyordum onun saçları zaten çok sevimliydi ha bide şu fenerbahçe forması yok mu ? yakıp geçiyordu heryeri bu düşüncelerden kurtulup evin yolunu tuttuk eve gider gitmez hemen yattım onun gülüşünde kaybolan gözlerini düşünerek uyumuşum .... sabah uyandığımda evde babam yoktu hemen giyinip evden çıktım servisten indim ve yürümeye başladım emre çoktan gelmişti bile beni gördü sırıttı bende sırıttım ama yanına gitmedim zaten karşıdaydı.arkadaşları ile birlikte demire yaslanmış bir şeyler konusup bir taraftan beni izliyordu ona bakmasamda hissedebiliyordum kızlarla konusmayı bitirdim ve yanına gittim gülümsedi ve '' nerde kaldınız ,az kalsın aşkınızdan geberiyordum küçükhanım''dedi sadece sırıttım ve okula girdim kaan'ı görür görmez yanına gidip sarıldım,''naber?''diye sordu '' iyi sen ? '' dedim ''iyi '' diyerek karşılık verdi ,komik ve bi o kadar saçmaydık . sınıfa çıktım emre çoktan sırada oturmuş telefonuyla ilgileniyordu o sırada içeri doğru el ele elif ve barış girdi emre ayağa kalktı ve her zaman çözemediğimiz o ilginç erkek tokalaşmasını yaptılar bende elifle sarıldım çok güzel dostluklarımız vardı bi o kadarda saftık :) aradan bir kaç tenefüs geçti emre okulda hiç yanıma gelmemişti taa ki sınıfta otururken gelene kadar geldi ve şöyle dedi '' konusmamız gerek'' ''peki '' dedim sadece biraz yürüdük elimden tutarak beni durdurdu ve konustu'' düşününce tuhaf biz sevgiliyiz ama bu çok farklı bir şey biz düşmanken sevgili olduk bu normal değil '' dedi sinirlerime hakim olamadım ve ''ayrılmak mı istiyorsun bu ne demek şimdi ya ? dedim, gözlerini kaçırarak ''ayrılalım demiyorum da ara verelim diyorum sanki öyle daha iyi olacakmış gibi geliyor ''dedi sinirlenmiştim hemde çok ''ara vermek nedir ya ? futbol maçı mı bu ?sen neye kimin neyin arasını veriyorsun şaka mısın ? ''dedim bana gözleriyle öyle baktı bakamıyordu aslında kaçırıyordu ve ben tuhaflaşmıştım ''en iyisi bu '' dedi son kez bende ona döndüm ve işte ağzımdan o sözler döküldü '' bakışların başkasının olmuş, şimdi sen artık bir daha benim olabilir misin ki ? dedim ve ağlayarak koşmaya başladım
