Her sabah evinin önündeki banka oturup seni görebilmek için sabahlarımı harcar olmuştum. Seni sabahları göremeyince ise o bank evim haline gelmişti. Artık her günümü senin için harcar olmuştum.
Bu sağlıklı değildi ama sen eroin gibiydin. Bir türlü bırakamıyordum.
Orada kaldığım zamanlarda senin hakkında birçok şey öğrenmiştim.
Mesela odanın ikinci katta, tam da oturduğum banka baktığı gibi.
Ya da ışığını asla kapatmadığın gibi.
Veya şiddet gördüğün gibi...
Babanın her akşam istisnasız seni dövmesi şu dünyada beni en çok üzen şeyler sıralamasında ilk sırada yer alırdı.
ŞİMDİ OKUDUĞUN
¹ MY
FanfictionNe varki sana, kendinden başka kimsenin sarılmadığını sornadan anlamıştım. [Hikaye okuyucu ne isterse o olur. BxG ya da BxB]
