Yüzüne baktığımda dün orada olmayan şeyler görmüştüm. Birkaç morluk ve patlayan deriler.
O güzel ağzını konuşmak için açtığında heycanlanmıştım. Düştüğüm için iyi olup olmadığımı soracağını sanmıştım ama sen ilaçları sormuştun. Yine de üzülmemiştim. En azından seninle konuşabiliyordum.
Sırt çantamdan onlarca ilacı içine doldurduğum poşeti sana verdiğimde teşekkür edeceğini ya da en azından şaşıracağını düşünmüştüm. Malesef en ufak bir mimik bile oynamamıştı o güzel yüzünde.
ŞİMDİ OKUDUĞUN
¹ MY
FanfictionNe varki sana, kendinden başka kimsenin sarılmadığını sornadan anlamıştım. [Hikaye okuyucu ne isterse o olur. BxG ya da BxB]
