THE BLACK ROSE

Η Βιβλιοθήκη

"γυναικεία φωνή..."ψιθυρίζω ασυναίσθητα.
"Θες να πάμε καμιά βόλτα? Να σκεφτούμε..."
"Όχι. Θα πάμε στην βιβλιοθήκη. Καμιά ώρα όμως γιατί έχω προπόνηση και μάθημα μετά. Και θα συνεχίσουμε το ψάξιμο αύριο."
"Αλήθεια τώρα?"ρωταει.
"Κι όμως αλήθεια."λέω.
Ανοίγω την πόρτα και κατεβαίνω γρήγορα τις σκάλες.
Από πίσω με ακολουθεί η Κασσάνδρα.
"Μαμά πάμε μια βόλτα. Θα είμαστε πίσω σύντομα" λέω και φεύγω απότομα.
Περπατάω αρκετά γρήγορα, ασυνήθιστο φαινόμενο.
"Ξέρεις που είναι η βιβλιοθήκη ή πάμε όπου να ναι?"λέει αναπνέοντας γρήγορα και λαχανιασμένα.
"Νομίζω είναι κάπου εδώ....ΑΑ! ΝΑ ΤΗ!"φωνάζω.
"Μελίσσα! Μελίσσα! ΜΕΛΙΣΣΑΑ!"φωανει η Κας
Γυρνάω απότομα με σοβαρό ύφος και ρωτάω:
"Τι?"
"Ναι ωραία. Φτάσαμε. Πες ότι μπήκαμε μέσα. Τι θα ψάξουμε?"
"Εεεεεε.....αυτό δεν το σκέφτηκα.
Μήπως στον διάδρομο με τις κατάρες? Ή στα τριαντάφυλλα...κάτι τέτοιο. Θα δούμε." Λέω.

Καθώς μπαίνουμε μέσα η μυρωδιά του βιβλίου γαργαλαει τη μύτη μου. Ακούγονται μόνο σελίδες να γυρίζουν και καρέκλες να τρίζουν. Τα παπούτσια μου κάνουν αρκετο θόρυβο. Πολλά μάτια γυρίζουν και μας κοιτάνε.
Η Κασσάνδρα με σκουνταει.
"Σσσσσ...πάμε προς τα δεξια... Εκεί..."
Κουνάει ελαφρά το δάχτυλο της και μου δείχνει την ταμπέλα.
'Μαγεια-Καταρες-Μυστηρια'
Οι διάδρομοι είναι γιγαντιαίοι.
Τα βιβλία έχουν τεράστιες διαστάσεις. Τα μάτια μου τρελενονται.
"Τι να ψάξω?"σκέφτομαι.
"Ψιτ, ψιτ. Ελα 'δω." Λέει η Κας τόσο σιγά που ίσα που ακούγεται.
Κουνάει το χέρι της και ένα κύμα σκόνης σηκώνεται.
Από κάτω εμφανίζεται ένα αρκετά παλιό βιβλίο.
'Συνήθεις κατάρες- βουντού'
"Σορρυ αλλά μου έρχεται να γελάσω!"
"Σςςς...έλα πάμε"λέω
Το βγάζω. Δεν είναι πολύ βαρύ.
Βρίσκουμε ένα άδειο και απομονωμένο τραπέζι.
Ανοίγω στα περιεχόμενα:
'Λίγα λόγια......................................5
Εύκολες κατάρες...........................9
Καταραμένα ρούχα......................16
Καταραμένα έπιπλα.....................23
Καταραμένα φυτά........................31
Καταραμένοι άνθρωποι..............43
Πώς να αποφύγεις μια
κατάρα.............................................57
Εύκολα βουντού............................65
Πώς να αποφύγεις
τα βουντού.....................................74'

"Σόρρυ αλλά μου έρχεται ξανά να γελάσω"λέει η Κασσάνδρα
Την αγνοώ και γυρνάω στη σελίδα 31.
Τα γράμματα είναι ελάχιστα ξεθωριασμένα.
"Τρι-α-ν-τα-φυλ-λα! Άααα να 'το!"λέω λίγο δυνατότερα απ'ότι έπρεπε.
'Πως να τα αποφύγετε? Απλο! Λίγα λόγια ένα φεγγαράκι και μια γουλια!
Ένα βράδυ με πανσέληνο .....'
"Περίμενε. Και θα τα κάνεις εσύ όλα αυτά; Άσε που πανσέληνο έχει σε μια βδομάδα. Εγώ πάντως στη θέση σου θα περίμενα τον δολοφόνο ή τέρας τι είναι αυτό."
"Θα το δοκιμάσουμε και βλέπουμε. Τι ώρα είναι? "
"15:30"απάντησε
"Ωραία πάμε σπίτι. Θα αφήσουμε το βιβλίο εδώ και θα έρθουμε αύριο. Δευτέρα δεν είναι σήμερα? Μετά από εδώ θα πάμε να πάρουμε τα πράγματα που χρειάζονται. Δεν είναι πολλά. Πάμε γρήγορα γιατί στις τέσσερις πρέπει να πάω προπόνηση." Λέω πιο γρήγορα από το συνηθισμένο.
"Εμμμμ.......εντάξει πάμε τώρα"

"Τα λέμε!!!" Φωνάζω για τελευταία φορά στην Κασσάνδρα και μπαίνω μέσα στο σπίτι.
Τρέχω γρήγορα πάνω και βάζω ότι βρω μπροστά μου.
Μετά από κάνα δεκάλεπτο κατεβαίνω και μπαίνω στο αμάξι.
Φτάνω στο γήπεδο
Χαιρετάω τη μαμά μου και περπατάω προς τα αποδυτήρια.
*Ντριν*Ντριν*Ντριν*
Όχι πάλι σκέφτομαι.
Δεν το κοιτάζω. Το βάζω μέσα στο ντουλάπι μου και φεύγω.