- 4 maanden -
Het is 4 maanden geleden dat jij je laatste berichtje stuurde.
Je was op vakantie.
Ik moest jou ''social media'' bijhouden in de tijd dat jij onderweg was en geen internet had.
Het was nog maar de vraag of je überhaupt internet zou krijgen deze vakantie.
Ik ben blij dat je mij daarmee vertrouwde.
Maar nu ik er zo over na denk voelt het alsof je me behandelde alsof ik niks was.
Ik was maar iemand.
Iemand die jou ''social media'' maar bijhield.
Je stuurde dat ik het niet meer bij hoefde te houden omdat je (gelukkig) internet had.
Ik kon het niet.
Ik kon het gewoon niet voor elkaar krijgen om te reageren.
De manier hoe jij mij behandeld had.
Had me geraakt.
En diep van binnen gebroken.
En nu.
4 maanden later.
Laat het echt zien wie je bent.
Iemand die niks om mij geeft.
Zoals de meesten.
En dat doet mij zoveel pijn.
Om dat zinnetje op papier te krijgen want wie weet wil je het wel maar kan je het niet.
Of wie weet mag je het niet.
Ik weet het niet.
JE LEEST
US
Short StoryZe schrijft over een grote gebeurtenis in haar leven en hoe deze haar tot de dag van vandaag nog elke dag bezig houd. De gebeurtenis die haar heeft gemaakt tot wie ze nu is, een stil meisje, dat nog amper zelf vertrouwen heeft, geen mensen meer durf...
