-48-

18 1 0
                                    

Zomer '18


Deze zomer.

zou onze zomer worden.


Het is onze zomer geworden

Na bijna 2,5 jaar.

Kon ik je eindelijk zien.

Voelen.

Knuffelen.

Of gewoon naast je zitten


Ik werd afgezet.

Mama reed gelijk weg

Ik gaf jou een knuffel.

Want dat was iets.

Waar ik me heel erg op had verheugd.

We liepen richting de stad.

Zijn eerst even in de McDonald's gaan zitten.


Daarna zijn we naar een parkje buiten de stad gegaan.

Om het even te laten bezinken.

Om te praten.

Om gewoon even samen te zijn.

Met z'n tweetjes.


Het begon iets te druppen.

Onder de bomen.

Waar het minder was.

Stond een bankje.

Maar die hield de bui die toen kwam.

Niet tegen.

In het halletje van de herenhuizen.

Aan de overkant van het straatje.

Zat een jongen.

die ons wenkte

jij had je longboard mee

daar zaten we op

heel romantisch te schuilen

voor de regen

ik wilde tegen je aan kruipen

maar durfde niet

bang voor je reactie

bang het te verpesten

het was weer droog

we liepen weer richting de stad

waar inmiddels alle winkels dicht waren

de subway was open

ik ging een broodje halen

jij niks

je was niet helemaal fit

na het eten

liepen we naar het station

ik liep de hele weg

met een brok in mijn keel

ik wilde je niet laten gaan

ik wilde je niet loslaten

omdat ik wist

hoelang het ging duren

voor ik je weer kon vasthouden

voor ik je weer een knuffel kon geven

of een kus

voor het station

stonden we uiteindelijk

we gaven elkaar een lange knuffel

ik gaf je een kus op je wang

je checkte in

keek niet meer om

omdat je me wist hoe ik daar stond

in tranen

afscheid nemen

is iets wat we allebei haten

nu paar maanden later

terugkijkend

op het gene wat ik toch maar geflikt heb

is dit een dag

om nooit te vergeten

is dit een dag

die voor mij het meest waardevol is

nu ik dit zo heb getypt

zit ik weer met tranen in mijn ogen

ik was alles aan het herbeleven

tot de volgende waardevolle dag

x

USWaar verhalen tot leven komen. Ontdek het nu