İnsanın hayatta anne-babadan sonra kendini onun yanında güvende hissettiği,herşeyini anlatabileceği,
"Bu benim dostum olmalı,sırdaşım olmalı!"diyebileceği bir dostu olmalı.İşte ben Aslı'yı tanıdığımda bu cümleyi gururla söylemiştim.Onunla Ortaokul 5.sınıfta karşılaştım.O da benim gibi çok çalışkandı.İkimizinde bir hedefi vardı.Üniversite'yi bitirip güzel bir mesleğe sahip olmak ve kendi paramızı kazanmamızdı.Ve bunun için elimizden gelen her şeyi yapıyorduk.Birbirimizi tanımamız bir kaç haftayı bulmuştu,ama daha sonra hep görüşmeye başlamıştık.Sürekli ders çalışmak için birbirimizin evine gidip geliyorduk,ve şans olsa gerek ki evlerimiz yan yanaydı.Artık anne babalarımız da tanıştı.Hatta babalarımız birbirleriyle çok iyi anlaşıyorlardı.Her ne olursa olsun anne ve babamın bana ve arkadaşıma saygı duymaları bana ne kadar değer verdiklerinin bir göstergesiydi.Bu bir süre böyle devam etti.
