매일 | chænnie ✔

seventh candle

01.02.2018

"Sevgili Günlük,

Kaç gün geçti, bilmiyorum...
Ne olacak, bilmiyorum...
Kaç kere ağladım, bilmiyorum...
Ama emindim ki; çok ağlamış ve kendimden geçmiştim.

Ağladım. Ruhumu ve sevgimi göz yaşlarıma aktararak ağladım.

Mahvolmuştum. Ölüyordum. Beni, hiç merak etmemişti. Bana ne olduğunu hiç sorgulamamıştı.

Aynaya bakmaktan korkuyordum. Şişen gözlerim, morarmış göz altlarım ve azalan kirpiklerim birleştiğinde yüzümde bir şölen oluşturmuşlardı.

Bu gün okula geldiğimde, elinde onun eli, bana " İyi misin?" demişti. Endişesi sahteydi. Endişe bile denilemezdi. Sadece vicdan azabında boğulmaktan korkuyordu.

" İyiyim." demiştim. Sahteydi...

Tüm gün boyunca onunla beraber yanımdaydı. Bu iyi hissettirmedi. Neden mi? Çünkü bana acıyorlardı. Farketmiştim. Açıkçası, fark etmek zor değildi.

Yanımdaydı ama her şey oyundu. Gülüşü sahteydi, endişe denilemeyecek duygusu sahteydi, merakı sahteydi. En kötüsü de, sevgisi sahteydi.

Bunu hissetmiştim. Her duygusunu hisseden ben için, bu kolaydı.

Yedinci mum yandı ve diğerlerinin yanına gitti.

Ancak, benim bu mumlara artık ihtiyacım yok Jennie.

Yalan bir şeyin gömülmesi veya sonsuzluğa ulaşması diğer kusursuz aşklar için haksızlık değil midir?

Chaeyoung..."