Jij laat de wereld stralen

Ik ben Michelle, 17 jaar oud en zit op de NY high school. Ik woon in NY ja! Dat komt omdat mijn moeder moet reizen voor haar werk. Mijn vader heb ik helaas niet meer.. Hij is gestorven aan kanker... Maar goed, ik zit dus op de NY high school, ik heb het daar totaal niet naar mijn zin. Ik word gepest door Chayenne en haar meelopers, het zijn echte make-updozen die elke week een ander aan de haak slaan. In het begin trok ik me er niet zo heel veel van aan maar doordat nu de hele school achter Chayenne aanloopt en alles doet wat ze zegt word ik nu overal gepest. Mijn leven is van leuk naar een hel gegaan. Allemaal sinds de dood van mijn vader....

*flashback*

'Papa, nee papa!' Ik zit aan het ziekenhuis bed van papa en ik hoor de piepjes van de monitor wegzakken enzijn ogen sluiten. Het laatste wat hij tegen mij zei was; 'Rianne, hou je taai kleine meid...'

Na een week of 2 ging ik weer naar school. Ik dacht dat ze het wel zouden begrijpen, niet dus.. Sinds dien probeert de hele school mij het leven ziek te maken.

*einde flashback*

Vandaag is het weer zo ver, een nieuw schooljaar op NY high school... Ik zit er als een berg tegenop maar mijn moeder begint dan weer te zeuren dat ik mijn diploma moet halen want anders beland ik in de goot.. Altijd weer dat gezeik van mijn moeder, ze weet helemaal niet dat school zo'n hel is. Natuurlijk weet ze dat ik word gepest maar ze zegt dat ik sterker moet worden en het me niks aan moet trekken. Dat is makkelijk gezegd! Zij weet niet dat de hele school mij haat! Grr... Maar goed, school dus.

Ik kom net voor de bel het schoolplein oplopen en meteen is het alweer goed mis. Er is een nieuwe leerling op school en Chayenne en haar meidengroep hebben het er al meteen over. Net als ik voorbij kom hoor ik ze zeggen dat hij nooit op meiden zoals mij valt. Nou lekker dan, dan weten we dat nu ook weer. Niet dat ik zo hopeloos op zoek ben naar een vriendje maar het zou wel fijn zijn, iemand die je lief hebt. En natuurlijk voor je opkomt... Ik droom weg en word wakker geschud door de bel. Ik strompel naar binnen. Ik word al een paar ik lomp geduwt door een paar jongens. Dan ben ik bij het lokaal en word ik er ingeduwt door Oscar, de aanvoerder van het rugby team. De andere lachen en ik lig op de grond. Ik probeer op te staan maar word opnieuw omver geduwt. Lekker begin van de eerste schooldag zeg... Dan word er een hand aangereikt en ik pak hem aan. Hij trekt me overeind en ik kijk in de mooiste ogen van de wereld. 'Heey ik ben Dylan.' Wow, hij is de eerste die wat vriendelijks tegen me heeft gezegd. Oke, dit is meer voorstellen maar niemand is zo aardig geweest om mij op te rapen als ik weer eens omver geduwt ben. 'Heey, ik ben Michelle.' Dan komen Chayenne en haar meidengroepje eraan lopen. 'Dylannn!!' Ze komt overdreven op hem afrennen en doet alsof ze hem al jaren kent. Ik sta er een beetje dom bij en ga snel achterin de klas zitten. Dan zie ik ineens iemand voor me staan. Het is die jongen van daarnet, Dylan. Ik schrik en ik laat mijn etui vallen. Ik raap hem snel op en ben blij dat ik hem nog niet open had staan. Dan was het pas een ramp geweest. 'Uhm, kan ik hier komen zitten?' Hij wijst op de stoel naast me. Ik kijk verbaasd op. Niemand wil naast me zitten... Alleen Stephanie wou dat wel maar ze moest naar een andere school... Ohhh, wacht ik moet nog antwoord geven op zijn vraag. 'Uhh, ja is goed...' Ik zet mijn tas van de stoel af en schuif hem uitnodigend naar achter. Dan klinkt de stem van Chayenne. 'Dylan, je moet niet naast DAT gaan zitten!' Ze spreekt dat uit alsof ik een of ander vies ding ben. Misschien heeft ze ook wel gelijk, ik heb geen vrienden. Ik ben niks waard....

Maar dan geeft Dylan een antwoord wat ik echt totaaal niet had verwacht. 'Nee, ik zit hier naast Michelle ook wel goed hoor!' Wat?! Wat zei hij nou net tegen Chayenne?! Weet hij wel wat dit betekent voor zijn populairiteit?! Hij gaat rustig zitten en ik kijk hem verbaasd aan. 'Michelle.. Wat is er? Je kijkt me aan alsof je net een alien hebt gezien..' Hij lacht om zijn eigen grapje en kijkt me daarna weer serieus aan. 'N.nou... anders zit er nooit iemand naast me, niemand praat tegen me enzo.. En nu komt er ineens iemand naast me zitten en doet notabene nog aardig ook!' Ik ben nog steeds totaal verbaasd. 'Tegen zo'n mooi meisje moet je toch wel aardig doen?' Hohoho, dit gaat even te snel. Eerst val ik en en raapt hij me op. Dan doet hij aardig en gaat hij naast me zitten en nu noemt hij me knap?! Ik heb nog steeds niks gezegd en kijk hem nog steeds met een mond vol tanden aan. Dan buigt hij zich naar zijn tas en pakt zijn boeken eruit. Ik kom uit mijn trans en pak ik mijn boeken. Nog steeds verward blader ik door mijn boeken.