2.Bölüm

36 4 0
                                    

Multi medya Alaz

Başıma giren ağrı ile açtım gözlerimi. Odaya baktığım da her yer mor du ve mor benim en sevdiğim renk. Sanırım beni tanıyan biri getirmiştir. Yada tesadüfen dir ben böyle düşünürken kapı açıldı ve içeriye babamın 3 yıl önce ki ortağının oğlu Alaz girdi...

Ben şaşkınlıkla bakarken o bana pis pis sırıtıyordu.

-hayırdır dilini mi yuttun konuşsana .
Şaşkınlığımı atamamış hala ona bakıyordum ağzımdan şu kelimeler döküldü

-alaz ben seni çok bekledim ama sen gelmedin , dedim yüzündeki sırıtma hayal kırıklığına dönüşürken ben sadece ona bakıyordum. Bu sessizlik hayra alâmet değildi kesin bir anda patlayacak ...

-ben seni hiç unutmadım ama sana önceden sevgiyle bakardım şimdi ise... Bak gözlerime sadece boşluk

Ben onu dinlerken gözyaşlarım yavaş yavaş akıyordu yanaklarımdan , konuşmasına sert bir yüz ifadesiyle devam etti:

-aslında biraz da nefret çünkü senin baban olacak herif yüzünden benim annem babam öldü , çok kötü bağırmıştı ki bende normal olarak irkilmiştim.

Ben anlamıyorum benimle ne alıp veremediği var ayrıca babam onun anne ve babasına ne yapmış olabilir de ölmüşler?

-babam ne yapabilir ki ?

-sen hiç birşey bilmiyorsun o yüzden şaşırdın galiba anlatmamam ikimiz içinde en iyisi baban dan soğursun sonra hem ben de anlatırken sinirlenirim sinirimi ya senden ya da o çok sevdiğin baban dan çıkartırım.

Babam bu kadar büyük ne yapabilir ki? Sinirini benden çıkartarak en fazla ne zarar verebilir? Acaba dediklerin de dürüst müydü? Bana cidden eskiden baktığı gibi bakmıyor birde nefretle mi bakıyor ?

Nedenini bilmiyorum ama bu söyledikleri bana baya koydu.

Babam ve Murat amca (Alaz ın babası) ortakken Alaz a karşı tarif edilemez duygular besliyordum ki oda bana karşı boş değilmiş en yakın arkadaşı Yaman söylemişti zaten kendiside belli ediyordu. Sonra babamlar ortaklığı bozdular Alazlar başka bir ile gittiler ve giderken bana
-Seni bulucam tek bir göz yaşı dökersen ölümün benim elimden olur beklemez isen de öyle ,dedi 
Onlar gittikten sonra ben hep ağladım belki gelir görür diye ama ne gelen oldu nede giden

-Bana bekle demiştin peki ya sen... Sen bekledin mi?
Bunu beklemiyormuş gibi bakmaya başlamıştı acı bir tebessüm etti

-sen bekledin mi?

-evet , bekledim hatta her gün ağladım ağlarsa ölümün benim elimden olur demiştin ya bir umut işte belki gelirsin diye...

-ben bekledim ama seni unutmak için elimden ne geliyor ise yaptım ama beceremedim

-peki ya bana nasıl bakıyorsun cidden boş ve nefret dolu gözlerle mi?

Tam cevap verecekken kapı açıldı ve içeriye giren kişi beni çok şaşırtır iken onun da bende  farkı yoktu...

Merhaba arkadaşlar yeni bölüm geldi inşallah beğenirsiniz hoşça kalın 💗💜💖

Hayata DairHikayelerin yaşadığı yer. Şimdi keşfedin