Worse games to play... ^39th Hunger games^ ✔

Pijl

De volgende ochtend hoor ik stemmen als ik wakker word. Het is dichtbij. Ik kruip voorzichtig mijn rots uit en ren naar de dichtstbijzijnde boom om daar in te gaan zitten. Net op het moment dat ik veilig in de boom zit, komen de beroeps. 'Waar is dat kind uit 5 nou?' Vraagt iemand. Volgens mij is het Spirit. Ik leg een pijl gereed op mijn boog. Ze lopen richting mijn boom. 'Hé Jaina! Je dacht toch zeker niet dat jij ons kon pakken voor wij jou kregen hé!' 'Hey Spirit, haal jij haar even op?' Ik begin bang te worden. Spirit klimt in de boom, naar nog voordat ze bij mij is zit er een pijl in haar hart. Een kanon gaat af. Die is er geweest.

De andere beroeps kijken verbaast. Ze gooien nog een paar messen naar me, maar ze missen. 'Bedankt voor de messen!' Zeg ik vrolijk. De beroeps overleggen even en besluiten dan om weg te gaan. Zodra alles veilig is hoor ik nog een kanon. En nog een. Ik kom uit mijn boom en besluit ver weg van het bos ergens tussen de rotsen te gaan zitten. Daar voel ik me nog een beetje beschermd. Als ik op een veilige nieuwe plek zit, hoor ik nog twee kanonnen. Nou, ze zijn in ieder geval nu beter bezig dat met het bloedbad, denk ik. Dan komt het volkslied. Als eerste zie ik Spirit, uit district 1. Daarna komt Newt, uit district 3. Dan Dytto, district 7. Abonias, uit district 10 en de andere tribuut uit 11. Nog 10 tributen over.

De volgende ochtend kruip ik snel uit de rots. Vrijwel meteen hoor ik drie kanonnen achter elkaar. Wat is er allemaal aan de hand? Ik ga naar weer eens het bos in. Het is warm in het bos. Net alsof de spelmakers de verwarming hebben aangezet. Ik drink de laatste restjes water uit Emma's fles en vul de meine voor de zekerheid nog eens bij een watervalletje. Ik loop verder.

Als ik dichter bij een meer kom, ergens midden in het bos, hoor ik stemmen. Ik verstop me in een struik en probeer te ontdekken waar ze vandaan komen. Ik zie door de bladeren heem dat het Gaby en Raby zijn. Raby heeft een grote wond op zijn been en strompelt samen met Gaby het water in. 'Raby, ik heb een medicijn voor je denk ik. Ik zag het in het struikje liggen van het meisje uit 5. Ze liet het zomaar achter.' 'Smeer er maar op Gaby.' Zegt Raby. Ik wil ze eigenlijk waarschuwen, maar als ze echt het zuur op het been van Raby gooit, is het in ieder geval 1 tribuut minder. En ja hoor, ze maakt het potje open en gooit zonder na te denken een deel over Raby's been heen. Zijn been brand weg. Hij schreeuwt het uit van de pijn. 'Gaby! Dat is zuur! Geen medicijn!' Hoor ik Raby zeggen. Hij kijkt Gaby recht in haar ogen aan. 'Zorg dat je thuis komt.' Zijn zijn laatste woorden.