The Vampires [Book 3]

Κεφάλαιό 21

Η Άλισον είναι επιτέλους σπίτι και είναι καλά... Χάρης τον Ντέιμον..  φοβήθηκε τόσο πολύ που νόμιζε ότι δεν θα ξανά δει τα παιδιά της.. ήταν τόσο χαρούμενη που γύρισε... Είχε ερεθ και ο Νικ εδώ για να δει την Άλισον...είχα πάει στην κουζίνα να φέρω ένα ποτήρι νερό στην Άλισον. Όταν ξανά γύρισα στο σαλόνι άκουσα τον Μάικλ να μιλάει με τον Νικ.
"Εεε αδερφέ... Τόσο καιρό είσαι εδώ; Γιατί δεν ξανά φτιάχνεις την ζωή σου; Ακόμα την Κέιτ σκέφτεσαι;" Τον ρωτάει.
"Όχι...αυτό το κεφάλαιο έχει κλείσει... Και για να σου πω την αλήθεια βγαίνω με κάποια... Αλλά δεν είναι κάτι σοβαρό ακόμα" του λέει ο Νικ.
"Καιρός ήταν Νικ" του λέω και εκείνος γελάει.
Ελπίζω μόνο να μην είναι η Κάθριν...κάθε φορά που βρίσκονται υπάρχει πολύ οικειότητα ανάμεσα τους.
"Τότε να την γνωρίσουμε" λέει ο Μάικλ.
"Σας είπα δεν είναι κάτι σοβαρό" λέει ο Νικ ξανά.
"Ακόμα" λέω εγώ και ο Μάικλ γελάει.
"Πάω εγώ" λέω όταν άκουσα τον Λίλυ να κλαίει...
Δεν θέλω να κουράζεται πολύ η Άλισον... πέρασε πολλά αυτές τις μέρες.
Μπήκα στο δωμάτιο και κούνησα την κούνια της Λίλυ για να ηρεμήσει. Κοίταξα γύρω στο δωμάτιο και το παράθυρο ήταν ανοιχτό.
"Εσένα δεν σε άφησα ανοιχτό όταν έβαλα τα παιδιά για ύπνο" λέω μόνη μου μέσα στο άδειο δωμάτιο.
Μάλλον θα άνοιξε από το αέρα... Αλλά δεν και πάλι...αυτό δεν έχει ξανά γίνει... Εκτός και αν κάποιος το άνοιξε... Αλλά ποιος; Ο Ντέιμον και ο Τάιλερ δεν μπορούν να μπουν αν δεν τους πούμε...το ίδιο και οι υπόλοιποι βρυκόλακες... Άνθρωπος αποκλείεται να έφτασε τόσο ψηλά...άρα σίγουρα φταίει ο αέρας... Έκλεισα γρήγορα το παράθυρο και έριξα μια τελευταία ματιά στα παιδιά... Κοιμόντουσαν... Χαμήλωσα την πόρτα στο δωμάτιο τους και ξανά κατέβηκα στο σαλόνι.
"Ίζαμπελ όλα καλά;" Με ρωτάει η Άλισον.
"Ναι όλα καλά" της λέω και κάθομαι ξανά στον καναπέ..
Δεν σας κρύβω ότι έχω ανησυχήσει με αυτό που έγινε...αλλά δεν ήθελα να της το πω... Έχει πολλά στο μυαλό της... Δεν θέλω να ην φορτώσω και με άλλα.

Μεριά Ντέιμον

"Καλά που ήρθες" μου λέει όταν μπαίνω στο δωμάτιο της.
"Τι έγινε;" Την ρωτάω.
Ήταν αγχωμενη.
"Έλα μαζί μου... Σιγά σιγά...να μην μας ακούσουν από κάτω" μου λέει και βγαίνουμε από το δωμάτιο της.
"Έχει γίνει κάτι; Με τρομάζεις" της λέω και μπαίνουμε στο δωμάτιο των μωρών.
"Σιγά μην ξυπνήσουν" μου λέει.
" Θα μου πεις τι συμβαίνει;" Την ρωτάω χαμηλόφωνα.
"Πριν... Ήρθα πάνω.. να δω γιατί κλαίει η Λίλυ...και το παράθυρο ήταν ανοιχτό" μου λέει.
"Μήπως το ξέχασες;" Την ρωτάω ήρεμος.
"Δεν ανοίγουμε αυτό το παράθυρο απο τότε που γέννησε η Άλισον" μου λέει.
"Ο αέρας;" Την ρωτάω.
Προσπαθώ να την ηρεμήσω.. και εμένα με αγχώνει αυτό που μου είπε... Το παράθυρο δεν μπορεί να ανοίξει μόνο του.
"Αυτό σκεργκα...αλλά είναι τόσο δυνατός για να ανοίξει ένα καλά κλειστό παράθυρο;" Με ρωτάει.
"Ίζαμπελ ηρέμησε... Δεν είναι κάτι τραγικό... Συμβαίνουν αυτά...έλα... πάμε τώρα για να μην ξυπνήσουμε τα παιδιά" της λέω και βγαίνουμε από το δωμάτιο.
Αυτό είναι πολύ περίεργο... Πάρα πολύ περίεργο.

________________
Στο μεταξυ στο σπίτι των αρχικών επικρατούσε ηρεμία... Μέχρι που κάποιος τους την χάλασε.
"Τι φασαρία είναι αυτή;" Φωνάζει ο Σαμ μέσα στην νύχτα.
"Κυριε συγγνώμη δεν μπορούσα να τον κρατήσω έξω" λέει μια κοπέλα που έμενε και δούλευε για αυτούς στον Σαμ τον μεγαλύτερο από τα αδέρφια.
"Ποιος είναι ;" Ρωτάει ο Σαμ την κοπέλα.
"Εγώ" πετάγεται κάποιος και λέει.
"Ντέιβιντ" λέει ο Σαμ.
"Σου έλειψα αδερφέ;"

______________________________________________
Χεϋ

Τι κάνετε;

Αυτό είναι το κεφάλαιο.

Περίεργα πράγματα συμβαίνουν και η Ίζαμπελ ανησυχεί.

Συμβαίνουν στα αλήθεια ή είναι απλά ιδέα της;

Ο νέος χαρακτήρας έκανε την εμφάνιση του..

Ντέιβιντ Μίντλετον (δείτε κεφάλαιο με χαρσκρησες)

Τελικά υπάρχει κι άλλος αρχικός..

Που ήταν τόσο καιρό;

Spoiler

[Ένα νέο ζευγάρι... Και ένας νέος έρωτας γεννιέται... Ποιος θα φύγει από την ζωή; Και ποιά αγάπη θα διαλυθεί;]

Ελπίζω να σας άρεσε.

Τα λέμε στο επόμενο

Φιλάκια πολλά 💋💋💋💋💋💋💋💋💋💋💋💋💋💋💋💋💋💋💋💋💋💋💋💋