The Vampires [Book 3]

Κεφάλαιο 27

Μεριά Ντέιμον

"Ίζαμπελ...σε παρακαλώ... κοίταξε με.... εγώ είμαι...ο Ντέιμον" της λέω.
Δεν ξέρω τι άλλο να κάνω... Προσπαθώ τόσες μέρες να την κάνω να με ακούσει αλλά εκείνη τίποτα... είναι σαν να μην με ήξερε πότε...σαν να μην με αγάπησε ποτέ.. και ο Σαμ...δεν μπορεί να κάνει κάτι για αυτό.. μας υποχρέωσε.
"Ξέρω ποιος είσαι"μου λέει.
"Ναι αλλά δεν ξέρεις τι είμαι για εσένα" της λέω.
"Δεν μου είσαι τίποτα Ντέιμον... Και στην τελική αν μου ήσουν κάτι δεν το θυμάμαι καν" μου λέει αδιάφορα.
"Φυσικά και δεν θυμάσαι... Αφού ζήτησες από τον Σαμ να σε κάνει να με ξεχάσεις... Αλλά να ξέρεις κάτι.. και αυτό ελπίζω να το θυμάσαι.... Αν είχες πεθάνει εσύ... Θα προτιμούσα να ζω με την ανάμνηση σου παρά να σε ξεχάσω" της λέω και φεύγω από το σπίτι της.
Γύρισα στο δικό μου σπίτι... Δεν ξέρω τι άλλο να κάνω για να την πλησιάσω... Δεν με θυμάται καν.. το μόνο που ξέρει για εμένα είναι ότι είμαι αδερφός του Τάιλερ.
"Τι έγινε αδερφέ;" Με ρωτάει ο Τάιλερ όταν μπαίνω στο σπίτι.
"Τα παρατάω....δεν ξέρω τι άλλο να κάνω" του λέω και κάθομαι στον καναπέ δίπλα του.
"Εσύ τα παρατάς; Από πότε;" Με ρωτάει.
"Από τώρα... Την έχασα αδερφέ.. δεν θα μπορέσω να την κάνω να με ξανά αγαπήσει... Αν και τώρα που τα λέμε.. νομίζω ότι δεν με αγάπησε ποτέ... Και ότι ήταν πάντα ο δεσμός που μας ενωνε" του λέω.
"Ει... κοίταξε με....που πήγε ο Ντέιμον που ήξερα; Πού είναι ο αδερφός μου που δεν τα παρατούσε ποτέ; Όταν είσαι με την Ίζαμπελ είσαι άλλος άνθρωπος... Είναι σαν να μην εσείς κακό εαυτό... Εγώ αυτόν τον Ντέιμον θέλω να βλέπω..  για αυτό δεν θα τα παρατήσεις Μ ακούς;"

Μεριά Ίζαμπελ

"Σαμ.. σου ζήτησα να με αναγκάσεις να ξεχάσω τον Ντέιμον;" Τον ρωτάω.
" Ναι μου το ζήτησες.. αλλά πώς σου ήρθε αυτό τώρα;" Με ρωτάει.
"Ο Ντέιμον εδώ και μέρες προσπαθεί να με κάνει να ξανά νιώσω πράγματα για εκείνον και σήμερα μου είπε αυτό"  του εξηγώ.
"Αλήθεια είναι... Μετά τον θάνατο του ήσουν χάλια... και ήθελες να τα ξεχάσεις όλα" μου λέει.
"Θέλω να το πάρεις πίσω..." Του λέω.
"Ποιο πράγμα;"με ρωτάει εκείνος.
"Αυτό που μου έκανες... Θέλω να με κάνεις όπως πριν" του λέω.
"Δεν μπορώ Ίζαμπελ" μου λέει.
"Γιατί όχι;"τον ρωτάω.
"Όταν το κάνεις αυτό... Δεν μπορείς να το αλλάξεις... Έσβησα την μνήμη σου... Δεν μπορώ να σου την ξανά δώσω πίσω" μου λέει.
Έφυγα από εκεί μετά από λίγο. Δεν μπορώ να ζω έτσι..  φαίνεται όντως να είχα μια υπέροχη ιστορία αγάπης με τον Ντέιμον την οποία όμως δεν μπορώ να θυμηθώ.
Πήγα από το σπίτι του για να τον βρω... Να του μιλήσω.
"Ίζαμπελ" λέει όταν με βλέπει στην πόρτα του σπιτιού του.
"Θέλω να με βοηθήσεις να θυμηθώ όλα όσα ζήτησα να ξεχάσω" του λέω.
"Τι;" Με ρωτάει.
"Θέλω να με κάνεις να θυμηθώ όλα αυτά που έσβησα από εσένα" του λέω Ξανά.
"Γιατί αυτό;" Με ρωτάει.
"Γιατί τόσες μέρες που προσπαθείς εγώ έχω ένα βάρος μέσα μου...πες το κενό αν θες... Κάτι μου λείπει... Λείπει ένα κομμάτι της καρδιάς μου... Και νομίζω ότι το έχεις εσύ... νομίζω ότι το πήρες μαζί σου την μέρα που έφυγες από κοντά μου και νόμιζα ότι δεν θα ξανά γυρίσεις βοήθησε με να πάρω πίσω το κομμάτι που μου λείπει" του λέω.
"Και αν δεν καταφέρω να στο δώσω πίσω;" Με ρωτάει.
"Τουλάχιστον θα έχεις προσπαθήσει..."του λέω.
"Ίζαμπελ....δεν μπορώ να σε κάνω να με αγαπήσεις αν δεν το θέλεις" μου λέει.
"Το έκανες ήδη μια φορά.... Και το έκανες όταν εμείς οι δυο δεν είχαμε και την καλύτερη σχέση... Είμαι σίγουρη ότι μπορείς να το ξανά κάνεις"

______________________________________________

Χεϋ

Τι κάνατε;

Αυτό είναι το κεφάλαιο.

Σόρρυ που δεν ανέβασα καθόλου σήμερα αλλά ήμουν έξω όλη την ημέρα και δεν προλάβαινα.

Θα καταφέρει λοιπόν ο Ντέιμον να κερδίσει ξανά την καρδιά της Ίζαμπελ;

Δεν έχω κάτι άλλο να σας πω.

Αυτά από εμένα.

Ελπίζω να σας άρεσε το κεφάλαιο

Τα λέμε στο επόμενο

Φιλάκια πολλά 💋💋💋💋💋💋💋💋💋💋💋