Katatapos lang ng music class, As I walked with my friends para mag lunch, nakayuko lang ako the usual :) my face hiden in my bangs, As I looked up nagulat ako napatingin ako sa isang guy, hindi ko sya kilala, nuong oras na yun parang walang ibang tao sounds corny right? yeah but its true that's what I felt.
sa 2 years kung pumapasok sa university na yun nuon ko lang sya nakita o na pansin malamang nakasalubong ko na sya ng maraming beses, pero hindi ko lang napapansin, pero simula ng araw na yun lagi ko na syang iniisip, tuwing pag pasok ko ng school kotse niya sa parking lot ung hahanapin ng mga mata ko, tuwing maglalakad ako hinihiling ko sana makasalubong ko sya, at pati pala sa simbahan na pinagsisimbahan parehas kami ng pinupuntahan,. tanong ko sa sarili ko bakit hindi ko sya nakita? bakit ngaun lang?
Hindi ko alam ung pangalan niya, t,. hindi ko alam ang pangalan niya, hindi ko alam kung sino sya .
Hindi sya gwapo, hindi sya ung tipo ng taong pag dumaan sa harapan mo lilingunin mo pa? hindi, normal lang, seryoso mukhang masungit, pag naglakad diretso lang,
pero I was instanly drawn to him,
at alam ko that moment na nakita ko sya I was falling hard, so hard, but I know deep down inside me, na wala akong pag asa I need to stop, pero the more Im trying to hold back the feeling duon naman ng uumapaw.
*tutuloy o hindi :)
open for critics :)
