GİRİŞ: İzmir'e Hoş Geldin

91 4 2
                                    

Hayata ne taraftan baksam, her zaman sert rüzgarlar gibi çarptı yüzüme. Küçüklüğümden beri hep 'mutlu' kelimesinin hayatımda hiç olmayacağına inandım. Adım gibi masallarda olan sonu mutlulukla biten bir hayatımın olmasını diledim. Her zaman bir kavgada odasına geçip, yıldızları ve bir güneş gibi parlayan ayı izleyerek hayaller kurdum. Şimdi ise o hayallerime ulaşmak için, ruhumun götürdüğü yere gitmeye hazırdım. on dokuz yaşındayım ve kendi ayaklarımın üzerinde durmaya hazırım.

Ben Masal, Antalya'da annemin yanında yaşıyorum. Babam ise İzmir'de 4 yıldır yanında olan köpeği Ares ile yaşıyor. On üç yaşımda annem ve babam boşanmadan önce İstanbul'da yaşıyorduk. Onlar boşandıktan, ayrı yaşantılar kurduktan sonra hayatımda artık bir şeylerin asla düzelmeyeceğini, mutsuz olacağımı hissetsem de en azından ikisini de göreceğim için mutluydum.
Yıllar geçti artık on dokuz yaşında bir genç kızdım ne kadar mutlu görünsem de içimde bir kırgınlık vardı. Bizi bu kadar dağıtacak, beni eski iyi hâlimden şimdiki kötü hâlime getirecek bir kararı neden verdiler ?
Yılların bana verdiği olgunlukla bu soruları aklımdan sildim ve valizimi toplamaya başladım. Yaz tatilinin geldiğini, sınavların bittiğini ve her gün yüzlerini görmekten bıktığım kişileri üç ay boyunca görmeyeceğimi hatırlayarak Avril Lavigne'nin sırasıyla en sevdiğim "Smile" ve "Rock N Roll" şarkılarını dinleyerek valizimi hazıradım. Sırada yapmam gereken bir şey vardı ve onu yapmadan yolculuğa başlayamazdım. Günlüğümü açtım, uğurlu olduğuna inandığım kalemimi elime aldım ve yeni bir sayfaya "İzmir'e Hoş Geldin" yazarak tatilimin belasız, iyi bir şekilde geçmesini az da olsa belirterek kendimi Avril'ın güzel sözlerine bıraktım.

Ayın NotasıHikayelerin yaşadığı yer. Şimdi keşfedin