I'll Be Waiting For You

Argue

James' pov

"Kristel I'm sorry.." narinig namin lumgon kami...

"Bakit ka pa bumalik kung kailan nakuha ko na yung tiwala niya saka ka babalik ano ka para gawin yun..." sabi ni Kristel na ng gigil pero mahina para lang kami lang makarinig tumingin naman ako sakanila at nag sinyales na aalis muna kami...

Habang naguusap sila nililibang naman namin si Liza para makapagusap sila ng masinsinan...

Kristel's pov

Pag alis nila James agad naman kami nag usap

"Ano sasabihin mo naman na sorry??.. ilang beses mo ba kailangan pahirapan si Liza alam mo hindi siya pwede mag kaganoon ng sobrang emotional stress.. but your giving her the treatment that she didn't even deserve.." tumalikod ako sakanya..

"If you don't want me here.. If you want me to leave.. just say it and I will do what you say.." sabi niya tinapon ko naman yung baso sa wall.. yun ang naging rason... I was expecting na dadating si Liza pero wala..

"Ang daling mong sabihin yan.. sabagay hindi mo naman pinagdaanan yung pinagdaanan ko!!" Tumingin siya sa mga mata ko..

"Hindi mo ako naiintindihan.." sabi niya.. biglang tumulo yung luha niya.. minsan lang siyang umiyak sa harapan ko.. dahil sinosolo niya yung mga problema niya pag kaya niya pa...

"Then make me understand!! Hindi yung lagi nalang bigla bigla kang susulpot at paggising namin ni Liza wala ka na!!" Paninigaw ko..

"Ako lagi ang sumasalo sa mga problema mo!! Alam mo ba kung gaano kasakit na lagi nalang ako ang sinisisi ni Liza dahil umalis ka..  araw araw niya saakin pinapamukha kung gaano ka niya ka mahal!! Feeling ko nga minsan hindi ako parte ng pamilya na eto!" Lalapit na sana siya ng tinaas ko yung kamay ko na wag siyang lalapit

"Alam mo ba kung gaanon kasakit na sa tuwing nakikita ko si Mom na nakatulala... hindi ginagalaw yung pagkain.. hindi nga lumamalabas sa kwarto!! at kung nasa labas man siya lagi siyang nakatitig sa pintoan para daw pag balik mo siya ang unang nakatingin at mag we-welcome sayo!! Alam mo ba kung gaano kasakit yun!! Yung mukhang bibig nalang ni Mama at ni Liza.. si Sam ganito si Sam ganyan!! Lagi nila pinapamukha saakin na wala akong kwentang tao!! Hanggang nga sa pag kamatay ni Dad ikaw parin yung mukhang bibig niya.. Alam mo ba kung gaano kasakit?!" I looked at her eye to eye I can how guilty she was for leaving..

"Hindi mo alam yun!! Dahil wala ka sa pwesto ko.. minsan nga iniisip ko kung ako kaya ang umalis siguro masaya parin sila.. dahil para lang akong hangin sa paningin nila!! Habang ikaw para kang superstar na paborito ng lahat!!" Lalapit na sana siya pero I took one step backward tumalikod ako at yinakap niya ako sa likod pero tinaggal ko ito to cause her fall..