[10]

34 8 15
                                    

Zoute tranen over mijn droge wangen,
Koude wind schuurt langs ijzig edelsteen.
Ik blijf in deze winter gevangen,
En trotseer het ijs alleen.

Kille luchten strelen mijn gezicht,
De zenuwen verliezen langzaam hun gevoel.
Witte sneeuwvlaktes maken alles licht,
En ik dwaal hier rond zonder doel.

eunoia || poems & thoughtsWaar verhalen tot leven komen. Ontdek het nu