~ နာက်င္မႈ့ေတြ အလြန္မွာ ႏူးညံ့တဲ့ လက္တစ္စံု ကမ္းလင့္ေနႏိုင္မွာလား ~
_____________________________
မနက္မိုးစင္စင္လင္းျခင္းရဲ႕ အဓိပၸာယ္ေဆာင္တဲ့ ေနေရာင္ျခည္ တို႔က ကၽြန္ေတာ္မ်က္ႏွာေပၚ ျဖာက်လာခဲ့ေတာ့ ကုတင္ေပၚေရာက္ေနတယ္အမွတ္နဲ႔ လူးလိမ့္မိခါမွ ၾကမ္းျပင္မာမာထက္သို႔ ဒလိမ့္ေခါက္ေကြး က်သြားခဲ့သည္
"အား....ကၽြတ္ နာလိုက္တာ " ကိုယ္ေပၚမွာ ျခံဳေစာင္တစ္ထည္ေတာင္မရွိဘဲ ဆိုဖာေပၚမွာ တစ္ညလံုး မသက္မသာ အိပ္ခဲ့ရသည္ပဲ အနာျဖစ္ထားတဲ့ လက္ေကာက္ဝတ္ကို ကိုင္ၿပီး ခပ္သာသာ ညည္းလိုက္မိၿပီး အေတြးက မေန႔ညဆီသို႔ "ခုခ်ိန္သူမ ျပန္ေလာက္ၿပီလား " ကမန္းကတန္း နာရီၾကည့္လိုက္ေတာ့မွ
"ဟာာာ ၇နာရီေတာင္ထိုးၿပီ "
ကိုကို အလုပ္သြားဖို႔ မနက္စာေနာက္က်ေတာ့မွာပဲ ဆိုတဲ့ အသိက လက္ေကာက္ဝတ္က အနာေတာင္ေမ့ခ်င္သေယာင္ အျမန္ေရခ်ိဳးခန္းထဲေျပးဝင္ရေတာ့သည္
မနက္စာ အမွီလုပ္ေပးဖို႔ ေလွကားေတြေတာင္ ဘယ္ႏွဆင့္ေက်ာ္ခြလာမိမွန္းမသိ
ကံဆိုးျခင္းပဲလားမသိ ကၽြန္ေတာ္ ေအာက္ေရာက္ခါနီးမွ ကို႔ကို႔ ph ringtone သံၾကားလိုက္ရေတာ့ ေျခလွမ္းေတြက အလိုလို ရပ္တန္႔ၿပီးသားျဖစ္သြားၿပီး နံရံကာကိုသာ အကာအကြယ္ယူ နားစြင့္ေနမိသည္
" ဟန္နီ မနက္က အေစာႀကီးျပန္သြားတာလား "
ဟိုဘက္က ဘာေျပာလိုက္လဲ မသိ ကိုကို႔ ရယ္သံတစ္ခ်ိဳ႕ထြက္ေပၚလာသည္ မနက္ခင္းရဲ႕အလွနဲ႔ ကိုကို႔ရယ္သံေလးက လိုက္ဖက္လြန္းလွသည္ ကိုကို႔ရယ္သံကကၽြန္ေတာ့္အတြက္မဟုတ္ေပမယ့္ ၾကားရတဲ့ ကၽြန္ေတာ့္တေန႔တာေတာ့ သာယာလွပေတာ့မည္
"uncle က ႐ုတ္တရက္ႀကီး ႏိုင္ငံျခားကေနျပန္လာေတာ့ ဟန္နီေလးက ဆိုးလို႔မ်ားလား ဟ ဟ "
ဟိုဘက္က သူမကို တီတီတာတာ ေျပာၿပီး စေနတဲ့ ကိုကိုဟာ ကၽြန္ေတာ္နဲ႔ဆို စကား တစ္ခြန္းျပည့္ေအာင္ မေျပာတတ္သူဆိုတာ ယံုႏိုင္ဖြယ္မရွိ
နာက်င္ေနရတဲ့ ရင္ဘက္ကို လက္နဲ႔ အသာဖိၿပီး အမွတ္မရွိတဲ့ ႏွလံုးသားကို သာ က်ိန္ဆဲ ပစ္လိုက္မိသည္
ကိုကို ph ေျပာၿပီးခ်ိန္ ကၽြန္ေတာ္လည္း ထမင္းစားခန္းထဲ ဝင္လာလိုက္ေတာ့ ကိုကို က ေကာ္ဖီေသာက္ရင္း သတင္းစာတစ္ခုကို ဖတ္ေနတယ္ေလ ကိုကိုသာ သိပ္ smart က်လြန္းတယ္
"ကိုကို မနက္စာေနာက္က်သြားလို႔ ေတာင္းပန္ပါတယ္ "
"မလိုဘူး "
ခပ္တိုတိုပဲ ေျပာၿပီး ကိုကိုက ေကာ္ဖီေတာင္ ကုန္ေအာင္မေသာက္ပဲ အေပၚထပ္သို႔ တက္သြားခဲ့သည္
ကၽြန္ေတာ့္ကို မျမင္ခ်င္ ေျပာလိုက္ပါ ကိုကို
ကိုကို႔ က်န္းမာေရးထိခိုက္ေအာင္ မနက္စာ မစားဘဲေတာ့မေနပါနဲ႔
ကၽြန္ေတာ္နဲ႔ ကိုကိုရဲ႕ ေန႔စဥ္အလုပ္က သိပ္မထူးျခားလွဘူး
မနက္ဆို ကၽြန္ေတာ္အရင္ထၿပီး ကိုကို အတြက္ မနက္စာျပင္ေပးမယ္ ကိုကိုရံုးသြားရင္ ကၽြန္ေတာ္က အိမ္မွာ အိမ္မႈ့ကိစၥေတြလုပ္မယ္ ကိုကိုကေတာ့ မနက္စာသာ အိမ္မွာစားတတ္ၿပီးေတာ့ ညဆို ကၽြန္ေတာ္နဲ႔ မ်က္ႏွာခ်င္း မဆိုင္ခ်င္လို႔ပဲလားမသိ ေနာက္က်မွျပန္လာတတ္တယ္ ဒါေပမယ့္ တစ္ညမွာ
အဝင္call ဆိုတာ တစ္လမွာ တစ္ခါေတာင္မရွိခဲ့တဲ့ ကိုကို႔ ph contact ေလးဝင္လာခဲ့တယ္ ေပ်ာ္ရႊင္မႈ့ေတြက ၾကာၾကာေတာင္မခံလိုက္ ph ကိုင္ေျဖဆိုသူက ကိုကိုမွ မဟုတ္ခဲ့ဘဲ
" Hello ဒီ ph ပိုင္ရွင္ အစ္ကိုနဲ႔ သိလား မသိဘူးခင္ဗ် "
"ဟုတ္ကဲ့ "
" ဒီph ပိုင္ရွင္ အစ္ကို bar မွာမူးၿပီးေမွာက္ေနလို႔ခင္ဗ် "
" ဟုတ္ကဲ့ ကၽြန္ေတာ့္ကို လိပ္စာပို႔ေပးလိုက္ပါ ကၽြန္ေတာ္အခုပဲလာခဲ့ပါ့မယ္ ေက်းဇူးပါ "
စကားေတြကို တရက္စက္ေျပာၿပီး လိပ္စာ အပို႔မွာ ခ်က္ခ်င္းထထြက္လာခဲ့မိတယ္ ကိုကို ဘာေတြမ်ား ပူပန္စရာရွိေနပါလိမ့္
Bar ေရာက္ေတာ့ ေဝ့ဝဲရွာၾကည့္မိတဲ့ ကိုကိုဟာ ေကာင္တာေပၚမွာ ေခါင္းငိုက္လ်က္သား
ကၽြန္ေတာ္အေျပးသြားလႈပ္နိႈးမိေတာ့
"ကိုကို "
"ကိုကို ထထ ဒီမွာ အိပ္မေနနဲ႔ေလ "
အေမးသာရွိၿပီး အေျဖမရွိေလေတာ့ အတင္းဆြဲမၿပီး ကိုကို႔ကို တြဲထားရသည္ ဒါေတာင္ယိုင္နဲ႔ေနေတာ့ ေဘးက waiter ေလးသာ အကူအညီေတာင္းကာ ကားထဲ အတင္းထည့္ၿပီး အိမ္ကိုသာ အျမန္ျပန္ေျပးရသည္ ေပၚတီကိုေအာက္ ကားထိုးၿပီး ကိုကို႔ကို အိမ္ထဲထိ မႏိုင္မနင္းတြဲေပးထားရသည္ အကယ္၍ကၽြန္ေတာ္သာ ကို႔ကို႔ေနရာမွာဆို ကိုကို ဒီလိုမ်ားလာေခၚေလမလား ဒါမွမဟုတ္ပစ္ထားမွာပဲလား လာေခၚခဲ့ရင္ေတာင္ တြဲဖက္ေပးဖို႔ထား ဒရြတ္တိုက္ ဆြဲသြားဖို႔က ေသခ်ာသည္မို႔ ကိုယ့္အေတြးနဲ႔ ကို တစ္ခ်က္ရယ္လိုက္မိသည္
က်စ္လစ္ သန္မာလာတဲ့ ကိုကို႔ ကို အေပၚထပ္အခန္းထဲထိ သယ္ဖို႔ဆိုတာ ကၽြန္ေတာ့ တစ္ပတ္စာ အားေတြ အကုန္သံုးလိုက္ရသလို အခန္းတံခါးနားေရာက္ခါနီးမွ နံရံကို ဆြဲကပ္ခံလိုက္ရတဲ့ ကၽြန္ေတာ္ဟာ ႐ုတ္တရက္ ေၾကာင္သြားသလို အခ်ိန္ေတြ စကၠန္႔ေတြဟာလည္း ရပ္တန္႔ကုန္သလား မသိ
နီးကပ္လြန္းလွတဲ့ ခႏၶာကိုယ္ႏွစ္ခုနဲ႔ မ်က္ႏွာ ခ်င္းဆိုင္က ကိုကို႔ရဲ႕ ဝင္ေလ ထြက္ေလတို႔က ကၽြန္ေတာ့ႏွာဖ်ားထိ ထိကပ္ေနသေယာင္
နီးကပ္လာတဲ့ ကိုကို႔မ်က္ႏွာေၾကာင့္ အလန္႔တၾကားမ်က္လံုးမွိတ္မိေတာ့ ခနဲ႔သံတစ္ခ်ိဳ႕သာ ထြက္ေပၚလာသည္
" မေမွ်ာ္လင့္နဲ႔ ကင္ဂၽြန္ေျမာင္ ငါမိန္းမေတြကို စိတ္ကုန္သြားရင္ေတာင္ ေယာက္်ားေလးေတြ စိတ္ဝင္စားမိခဲ့ရင္ေတာင္ မင္းကို ငါစိတ္မဝင္စားဘူး "
ေလွာင္သံတစ္ခ်ိဳ႕ ကပ္ညိပါသြားသလားေတာင္မသိခဲ့ မင္သက္ေနမိတဲ့ ကၽြန္ေတာ့္ဆီမွာ က်ကြဲသြားတဲ့ ဖန္ထည္ႏွလံုးသား တစ္စံုဟာ ေသြးစြန္းေနခဲ့ၿပီ ~
____________________________________
TBC ~
