'' Muhteşemdik' dedi Starlight dudaklarını 'O' biçiminde açmış rujunu yenilerken. 'Magnifique !'
'5-10-15 derken artık insanlar bizi görmek için yarışıyorlar resmen' diye ekledim Starlight'ın övgüsüne.
Üstüm de sadece sütyenim vardı ve tuvalet aynasında biraz solgun görünüyordum. Altımda ön kısmı pullu olan bir slip ve baldırlarıma kadar gelen siyah kilotlu çorap kendini gösteriyordu. Yarı çıplak bir haldeydim. Starlight de benden farksız değildi. Rujunu sürmeyi bitirip bana baktı. Bakışları yumuşamış dudakları yalancıktan yukarı kıvrılmıştı.
Starlight hayatımda bana en çok destek olan insandı ve gecemi gündüzümü geçirdiğim tek arkadaşımdı. Şu anki bakışı duygusal bir şey söyleyeceğine alametti.
'' Neden bizi keşfedecek kimse yok? ''
Ve haklı çıkmıştım da.
'' Belkide keşfe ihtiyacımız yoktur. Bundan birkaç ay öncesine kadar sahneye yaklaşamıyorduk bile şimdi ise insanlar bizi izlemek için toplanıyorlar' dedim temin edercesine.
Starlight dudaklarını sıkıp bakışlarını yere çevirdi ve kafasını salladı. Konunun burada kapanmadığını anladım çünkü huzursuzluğu belli oluyordu. Onunla yeni bir tartışma başlatmak ya da sohbeti uzatmak istemiyordum. Aşırı yorulmuştum ve kol ve bacak kaslarım seğiriyordu. İyi bir uyku çekmem gerektiği gün gibi ortadaydı. Ayrıca yarını düşünmeden de edemiyordum. Ailemi Cuma gecesi beni izlemesi için her zaman boy gösterdiğim bara davet etmiştim.
Neler yaptığımı er ya da geç öğreneceklerdi. Bunun gizli saklı kalmasını istemiyordum. Kabul esinler ya da etmesinler ben yolumu çizmiştim ve önüme engel koyulmasını istemiyordum.
New York da ki dairemin kapısına gelene kadar düşüncelerimle boğuşup durmuştum. Kafamın içinde arı kovanı varmış gibi hissediyordum. Alkolün etkisinden olsa gerekti yarın sabahı da kafatasımı parçalamak isteyeceğim bir baş ağrısıyla geçireceğe benziyordum.
Kendimi yatağıma atınca yorgunluktan bulutların üstüne zıplamışım gibi hissettim. Kıyafetlerimi (ayakkabılarımda dahil) çıkarmadan kendimi karanlığın o sihirli dünyasına salıverdim. Gözlerim kapandığı gibi derin rüyalara dalmıştım bile.
...
O gün gelip çatmıştı. Yaşam bulduğum o sahne artık beni bekleyen bir canavar gibiydi. Babam ve annem çok arkalarda kalmayan bir masaya tünemişlerdi. Yaptığımın mantıklı bir şey olup olmadığını şimdi şimdi sorgulamaya başlamıştım ve buda göğsümde tarif edilemeyen o karma duyguları oluşturuyordu. Düzgün düşünemiyordum bile.
Starlight '' Gaga... İyiminsin? '' diye sordu.
Soyunma odasında deli danalar gibi döndüğümden endişemin fark edilmemesi imkânsızdı. Sorusunu sözlü değil de kafa sallayarak yanıtladım. Acaba ne düşüneceklerdi kızlarını yarı çıplak o sahnede gördüklerinde, beni yetiştirdikleri o kız olmadığımı anladıklarında. Çorbaya dönmüş düşüncelerime Starlight kaşık gibi bir kez daha daldı.
'' Yapman gerekenin bu olduğunu biliyorsun. Sen busun Gaga. Sıra dışısın ve ailen bunu biliyor. Zamanla seni anlayacaklardır. Hedefine ulaşman için yaptıklarının birer basamak olduğunu anlayacaklardır.'' Dedi sesi yumuşacıktı.
Oda da olta atmayıp bırakıp birden durdum ve Starlight'ın devam etmesini bekledim. Beklediğimi gerçekleştirdi.
'' Ailen, onların sınırlarında hareket etmeyecek başa buyrukluğun sende bulunduğunu biliyor.''. Yerinden kalkıp hemen önümde duraksadı ve iki yanıma düşmüş ellerimi alıp ellerinin arasına sıkıştırdı. '' O sahneye çıkacaksın ve ailende olsa onlara hayalinin ne olduğunu göstereceksin. Çünkü sen busun ve kanatlanıp uçamazsan kesilip akşam yemeği olacağını iyi biliyorsun.''
Son sözleri beni gülümsetti ama göğsümdeki buzdağını eritmişti. Sarılıp ayrıldık ve soyunma odasından çıkıp sahneye yerleştik. Ailemle göz temasını bilerek kurmadım.
Yalnız gösterimizin yarısında babam yüzünde bin parçaya bölünmüş duygularıyla masadan sertçe kalkıp arkasına bakmadan çekip gitti. Annemden tarafa bakmadım bile.
Sahnede saç spreyini ateşe veriyordum. Dans ediyor Renkli toplarla ve biblolarla oynayıp arada bir topları yalıyordum. Aynalarla süslü sutyenimi ve altımda bulunan tanga ile durmadan edepsiz danslar ediyordum. Babamın çekip gitmesi aklımdan hiç silinmeyecekti.
Yine de özgürdüm. Starligtin üstüne Sprite dökerken ait olduğum şeyin insanlardan saklamamın aptallık olduğunu aklımın sadece bir köşesinden geçiriyordu.
Yaşamak da olduğumuz hayatı biz seçemeyiz fakat kendimiz için, olduğumuz şey için savaş vermeyeceksek kim bizim için savaş verirdi? Kimse. Ben bunu yapıyordum sahip olduğum ve olacaklarım için yaşıyor ve uğruna direniyordum. Karşılığını alacağıma emindim. Çünkü her insanın yaşadığı hayatı savunmaya hakkı vardır...
