''Dünyalar varmış!''
İki haftalık bir balayından sonra,sevincimi gizleyememenin verdiği sırıtmayla birlikte,evimize ilk adımlarımızı atarken söylediğim iki kelime halimi anlatmaya yetmişti.Cidden,Fransa çok güzeldi,harika bir şehirdi,tıpkı hayal ettiğim gibi bir tatil geçirmiştim fakat insanın evi gibisi yoktu.Bunu iki hafta gibi bir sürede öğrenmiştim.Zaten henüz bu evde bir kere olsun kalmamıştım ve alışmam zor olacak gibi geliyordu.Yastığımı yorganımı alıp gecenin bir yarısı annemlerin kapısına dayanmassam,benim için büyük bir başarıydı.
''Bu bavullar giderken bu kadar ağır değildi ya!''
Kapıdan içeriye iki tane büyük bavul ile girmeye çalışan kocama gülümsedim ve yanına ilerleyip bavullardan birine yardım etmek amacıyla uzandım.
''İki tane büyük boy bavulu çekmeye çalışırsan,tabi öyle olur şaşkın!''
Uzandığım elimi çekerek salona kadar zorla taşıdığı bavulları orta yerde bıraktı ve kendini koltuğa bırakarak ''İşte şimdi dünyalar varmış!'' dedi.Bir kez daha bu hareketine gülümsemekle yetindim.
Erken bir dönüş yaptığımız için annemlerin haberi yoktu bu yüzden havalimanına gelmemişlerdi.Haliyle bavul taşımaya da bir yardımları yoktu.Uçuş saatimizi biraz geriye aldırmıştık ve bundan hoşnuttum ancak Oğuz için sanırım aynı şey geçerli değildi.
Kendimi koltuğun rahatlığına bırakmadan önce,çantamdan telefonumu aldım ve annemlere evde olduğumuzu haber vermek için mesaj attım.Şimdi neden bu kadar erken geldiğimizi telefon görüşmesiyle bir ton soru yağmuruna tutularak cevaplamak istemiyordum.Zaten gelince yeterince başım şişecekti.
Ardından son bir kez bizim çocuklara da geldiğimizi haber verdikten sonra,kendimi Oğuz'un yanıbaşına bıraktım.Kafasını geriye doğru yatırmıştı ve gözlerini kapatmıştı fakat saniyesinde beni kollarının arasına aldı ve başımın üzerine çok sevdiğim öpücüklerinden bahşetti.
Beklediğim gibi,çocuklardan geliyorum mesajı haricinde dünyalar kadar soru almıştım ve bununla uğraşamayacaktım.
Beni ciddi anlamda sıkboğaz ediyorlardı.
''Kiminle mesajlaşıyorsun?''
Tekrar eski haline dönmüş Oğuz'a bakarak gülümsedim ve ''Bizimkilerle.Gelecekler birazdan.''dedim.Gözleri saniyeler içerisinde açılırken ''Yandık desene!'' dedi.
Gülümsemesi bulaşıcıydı yoksa onun her gülümsemesine istemsizce gülümsemeyle karşılık vermemin başka bir açıklaması olamazdı.
''Bence şu bavulları yukarı çıkarmalıyız yoksa annemlere de rezil olacağız.''
''Ee yuh artık,annemlerde mi geliyor?''
Ona bakarak başımı sallarken,ayaklandım ve taşıyabileceğim boyutta olan bavullardan elime geçirip yatak odamıza doğru ilerlemeye başladım.Yatağın kenarına bavulu koyduğumda,Oğuz'da büyük olanlardan bir tanesini odaya sokmuştu bile.
''Sanırım haklıymışsın,bir tane ile daha kolay oluyormuş.''
İkimizde samimi bir şekilde kıkırdarken,ben Fransa'nın büyük bir kitap evinden derleyip toparladığım bir poşet dolusu kitap ile beraber,Oğuz'un düzenlemiş olduğu odaya gittim.Bu odadaki kitapların alışverişini tamamlayamamıştım fakat bu kitapları buraya koyunca bile hepsini ben yapmış gibi oluyordum.İstediğim kitapların hepsi şu anda bu raflardaydı ve görünüşe göre evde en çok vakit geçireceğim yer burasıydı.
