Forgiveness is better than Revenge

Chapter Three

Chapter Three

After 10 Years....

"Come on Elena! Have a date with me please?"

What a pathetic man!

"I said no Paul! I'm busy. Please leave now" he's so irritating!

"Why can't you accept my date huh? What's wrong with me?" what's wrong with you?

"You're ugly and so annoying. I don't like you! So leave my office. NOW!" there! Suck it up dude!

"Fine!"

Bastard! What an pompous ass. He doesn't even care that I don't like him. Men sometimes are so frustating!

Calling....

"Hi Nanay! How's your vacation?" I said as soon as I answered it.

[Tiring. You? How's my baby girl?]

"Eeehhh. Nanay naman eh. I'm already 25, how come you call me baby?"

[Why? You don't like it?]

"Nah...excited na ako umuwi. May pasalubong ka ba sakin Nay?"

[Of course! For my baby girl]

"Thanks Nanay. I'll see you later. I love you!"

[Sweet. Sige I'll hang up na. Muah]

tooot..tooot.. call ended

Napangiti ako. Excited na tuloy akong umuwi. Bumalik ang energy ko. Si Paul kase, inuubos palagi pasensya ko.

Tinapos ko na lahat ng dapat ng tapusin. Nako. Malapit na kase yung deadline nun iba dito.

Tumunog ang intercom ko..

(Miss E, someone's came up. There's a man out here wanted to see you)

I got curious.

"What's his name?"

(A certain Mr. Nabasco)

Natulala ako.

Why?

What he's doing here?!

"Anong kailangan niya Clarisse?"

(Ayaw po Miss E sabihin eh. Kanina pa nga po siya nangungulit eh. Gusto niya daw po mismo sa inyo sabihin ang kailangan niya)

"Let him through"

Then I ended the convo.

The fudge that man doing here?

A minute or so...

There's a knock on the door.

Clarisse standing there with the man I never think I would ever see again. It's been 10 years. Pero kilalang-kilala ko pa din siya.

"Miss E" tumango sakin si Clarisse at lumabas na.

Tinitigan ko lang ang lalaking nasa harapan ko.

"Anong ginagawa mo dito?" pagalit kong tanong sa kanya! He has no shame!

"Ohhh. No preamble? Nice to meet you too Elena....again" wtf???

"Drop it. Anong kailangan mo?"

"Mayabang ka na Elena"

"Wala akong pakialam. How did you find me?"

"Matalino akong tao Elena. Pinasubaybayan ko lahat ng ginagawa mo. Akalain mo nga ano? Biglang yaman ka?"

"Nandito ka ba para insultuhin ako? At bakit mo ako pinasubaybayan?"

"Dahil sumisikat ka na! Ang isang pangit, basurera at mabahong katulad mo ay mayaman na!"

"Wala akong nakikitang mali dun. Bakit? Naiinggit ka ba huh?"

"Hindi ako kailanman naiinggit sa isang tulad mo"

"Kung gayon, anong kailangan mo?"

"Ang makita ang bagong isang Elena Santos" the fvck!

"I said what do you need?!!" I can't stop my temper!

"Chill ka lang. Sasabihin ko na ang pakay ko. Nandito ako para humiram ng pera" ang kapal ng mukha!

"Ano ako isang bangko? At bakit? Naghihirap na ba kayo?"

"Hindi kami naghihirap! Kelangan ko lang talaga ng pera para hindi tuluyang bumagsak ang kompanya!"

"Bakit ka sakin lumalapit? Wala na bang makakatulong sayo? Wala na bang mga taong magpapauto sayo?"

"Wag mo kong pagsalitaan ng ganyan!"

"And why not? You're stepping in my office. So, I think you should leave now. My place doesn't suit you. Nagiging mabaho ang office ko"

"Mayabang ka na Elena!"

"I don't care. Leave. Now!"

Hindi pa din siya umaalis.

"You will not leave or should I call my security?"

"May araw ka din sakin" he said before he left.

Nanghihinang napaupo ako. Naubusan na naman ako ng lakas. Bakit ba parang pumapangit ang mga nangyayari?

--

Nakauwi na din sa wakas. Pumunta muna ko sa kwarto ko para ilagay yung mg inuwi kong trabaho. Saka ko pinuntahan sa kwarto si Nanay.

"Nay...andito na ho ako" at kumatok ako.

"Nandyan ka na pala. Akala ko maaga ang uwi mo"

"Nakatulog na po ba kayo?" halata kase bagong gising si Nanay. Hehe

"Oo anak. Pero mejo kanina pa ako nagising" umupo kami sa kama niya. Tas niyakap ko siya.

"Oh, anong problema ng baby girl ko? You look tired.." ngumiti lang ako sa kanya. Pag kasama ko si Nanay, para akong bata. Gusto kong laging naglalambing sa kanya.

"Pagod lang po sa opisina" hmmm sarap yakapin ni Nanay. Damang-dama ang pagmamahal. Hehe

"Sussss, namimiss mo lang ako eh" tumawa ako sa sinabi niya "Kuuuuu ang baby girl ko talaga"

"Baby damulag Nay"

"Para sakin baby pa din kita" tas kiniss niya yung noo ko. Mahal na mahal ko talaga tong si Nanay. Siya ang pinaka dabest Nanay sa buong mundo.

"I have good news for you hija" maya-maya sabi ni Nanay.

"Ano po yun?"

"Naalala mo yung kinuwento ko sayong paborito kong apo? Si Daniel? *tumango ako* Uuwi na siya dito sa pilipinas!

Okaaayyyy? Dapat ba kong matuwa?

"Eh di may kaagaw na ko sa atensyon mo Nay?" haaieee -_-

"Ikaw talaga. Napakaselosa. Syempre hindi. Pantay lang ang atensyon na ibibigay ko sa inyo okay?"

"Nag-aalala lang naman ako na baka kapag andito na siya hindi na kita mayakap ng ganito kahigpiiiittttt" niyakap ko nga siya ng mahigpit hehe

"Ikaw bata ka! Baka naman hindi ako makahinga?" Hahaha. Nagjoke pa si Nanay.

"Hahaha. Kulit mo talaga Nay. Kaya love na love kitaaaa" tapos kiniss ko naman soya pisnge.

"Gusto mong dito matulog sa tabi ko?"

"Sige Nay. Yehey!"

Humiga na kami sa kama. Ang sweet namin ni Nanay nuh? Love na love ko yan. :'))