KLARIJAH (FANFICTION)

Otso

Montefalco

HINDI ko alam kung paano ako nakatulog. I woke up feeling good. Naalala ko ang nangyari two days ago. Kadalasan kapag maraming emosyon ang nararamdaman ng isang tao mahirap itong maipakita. I know I was wronged. I realized na may mga bagay talagang hindi napipilit. Kung noong nakaraan ay histerikal ako ng makita ang mga Montefalco iba na ngayon mas nanaig na ang logic sa akin. Oo, hindi nawawala yung takot sa akin pero kasi kung ang takot ko ang mananaig paano ko mabubuo ang pamilya namin ni Elijah?

I know I had my mistakes before but I learned from it. Kung hindi kayang tanggapin ng  tao ang isang bagay ay hinding-hindi mo sila mapipilit. Kung sarado ang isip nila ay mas mabuting hayaan mo  nalang kasi magkakasakitan lang kayo. Based from Ama and Montefalcos reaction two years ago alam kong sarado ang isip at puso nila para sa akin at kay Elijah. Hindi ko man nakausap si papa before I left I knew he somehow understand me. Hindi sa bias ako between my Ty and Montefalco family ngunit 'yun kasi ang naramdaman ko noon. Hindi man ako tinanggap ni Ama alam kong may papa at dalawang kuya ako na susuporta sa akin. Sa mga Montefalco naman naiwan ako sa ere, my mom betrayed me. Alam kong may punto siya, sila. I actually understand them, pero akala ko kasi magiging bukas na ang isip nila since hindi naman kami totoong magpinsan ni Elijah kahit sa dahan-dahan lang na paraan. Hindi ko alam kung ano ang reaction nila ngayon since noon ayaw pa rin nilang tanggapin ang lahat kahit na kayang tumalikod ni Elijah sa pamilya just to proved a point.

My heart irked when I remembered how hurt they're the last time I saw them here. I'm being bad again.

Nakita kong mahimbing na natutulog si Eli sa crib niya at ganun din si Elijah sa tabi ko. Sobrang  gwapo nito kapag natutulog. Nakuha ni Eli ang mga mata ni Elijah na gustong gusto ko noon pa man. Manang mana ang anak ko sa ama nito. Noon laging takot ang una kong nararamdaman pagmalapit siya sa akin. Takot na baka mahalata kung ano man ang meron kami pero ngayon bubusugin ko ang mga mata at puso ko ng alaalang masaya.

Really Klare?

Hmmm!

"Good morning baby." his husky voice roared. My cheeks suddenly burn. Damn! Too early to think malicious thoughts Klare amidst of everything huh? Umupo siya sa kama, half awake I guess.

"H-hey! Morning." I smiled and touch his forehead. Hinawi ko ang buhok na tumabing sa kanyang mukha. He scrouge me between his legs. Hindi ako makahinga. Kailan ba ako masasanay? Parang laging kinukuha ni Elijah ang lakas ko every time his near me. I always dreamed of having a morning like this, waking up with each other.

"What do you want for breakfast? Hmm!" insiniksik niya ang kanyang mukha sa leeg ko.

"Anything will do."

"Alright" he jumped off the bed and kiss Eli, though he's still asleep. I remember baka bumalik na ang mga Montefalco! I didn't know what happened the last time they are here hindi namin pinag-uusapan kasi alam kong nirerespito niya ang pag-iisip ko sa mga bagay-bagay .

"Elijah.. Are they still here?" may pag aalinlangan kong saad. "I mean nandito pa ba sila sa Davao? Ang mga Montefalco?" I'm on my mind now. Nahimasmasan na ako. If I wanted to build our own complete family then kailangan kong harapin ang mga Montefalco. They are once and always be the family I treasured most.

"I don't think so, pero alam kong hindi sila titigil. I mean this is shocking baby. Nakakagulat malamang buhay ka after two freaking years. Wag kang mag-aalala nandito na ako, sabay natin tong haharapin." He gave me an assuring smile. Naniniwala ako. Alam kong hindi kailanman ako binigo ni Elijah. Lumuhod siya sa harapan ko at hinawakan ang aking mga kamay.

" Alam ko, handa na ako Ej alam ko naman na hindi ako habambuhay na iiyak at aalis dahil lang sa nasaktan ako nang dahil sa ating pamilya. I am now ready! Hindi na kita tatalikuran pa. Living without you is like dying baby." I cupped his face. Enlighten me please? Kung bakit ko siya laging tinatalikuran noon?