Son Baleri Senfonisi

Uzaklardaki Ağlayan Gözler

''Kral ve Kraliçe, çocuklarının bulunmasına çok sevinmişler ve kırk gün kırk gece eğlenmişler.''

Klasik kitap sonlarına geldiğimi anladığımda dolan gözlerimi sildim,hiç bir zaman böyle bir hayatım olmayacaktı.Hiç bir zaman beni seven bir ailem olmayacaktı.

Annem ve Babam erkek çocuklarını saplatılı derece severlerdi,İlk çocukları olan ben dünyaya geldiğim zaman hiç sevinmemişler.Hatta babam beni çöpe atmaya bile düşünmüş,ama annem belki o ana yüreği denilen yer ilk defa ışıldadığında babamı bu fikrinden vazgeçirmiş.Ve benden sonra 4 küçük erkek kardeşim oldu.

''Berk,Burak,Buğra,Berke '' Hepsi iyi kalpli çocuklardır aslında ama annem ve babam sayesinde şımarık 4 küçük çocuk ortaya çıkmıştı.

Ben sanırım dış kapının mandalıydım.

19 yaşında olmama rağmen evden dışarı çıkmam yasaktı.Şu hayatta tek zevk aldığım konu kitap okumak oda olmasa ne yapardım bilemiyorum.

****

Üzerime beyaz pofuduk kazağımı geçirip siyah kot pantolonumu giyip aşağıya indim.Klasik kahvaltı masasıydı,Hizmetçiler elinden geldiği kadar hızlıca kahvaltıyı büyük masaya yerleştiriyor annem ve babam kardeşlerimle gülüşüyorlardı,gülüşleri beni gördükten sonra somurtmaya döndü.

Her zamanki gibi.

Çatalımla peyniri keserken bakışlarının üzerimde olduğunu hissedebiliyordum.Tek küçük hatamda bana bağıracaklarını,hakaret edeceklerini biliyordum.

Dikkatli Ol,Sakin Ol

''Seni evlendireceğiz''

''Ne?'' anlamayan gözlerle karşımda duran  Güngör1 Güngör 2 lisine baktım.

''Duydun,evleneceksin.Bu evde istenmediğini sende biliyorsun.Git kurtul.''  Çatalımı serçe yere fırlatıp ayağa kalktım ikisi de şaşkınca bana bakıyordu,kimse böyle bir tepki beklemiyordu.

''EVLENMEYECEĞİM ANLAYIN BUNU ,ÖLÜRÜM AMA EVLENMEM.''

''KES SESİNİ AKŞAM GELECEKLER DÜZGÜN GİYİN ŞU ÇİRKİN TURUNCU SAÇLARINA VE ÇİLLERİNE BİR ŞEYLER YAP.''

Hiç bir şey demeden ayağa kalktım.Kavga etmenin anlamı yoktu.Nasıl olsa onların istediği olacaktı.Odama geçip hızla kapımı kilitledim.

''Kim bilir beni kiminle evlendirmek isteyecekti. Yaşlı biriyle olacağı kesindi.Ama artık dayanamıyorum.''

Hızla sırt çantamın içine kıyafetlerimi ve kumbaramdaki paraları cüzdanıma koydum.Üzerime montumu ve siyah beremi geçirdim.Sırt çantamı sırtıma taktım ve az kalsın unutacağım telefonumu şarjdan çekip aldım.

Kapıdan çıkmazdım.Hepsi büyük salondaydılar.Camdan aşağıya baktığımda atlayamazdım.Gerçekçi olalım.Villanın 4. katından atlayamam klasik türk filmleri sayesinde efsaneleşmiş bir taktik olan çarşaf bağlamayı yapmaya başlarım son düğümüde atıp ucunu yatağımın altına bağladım. Saat kaçtı? Lanet Olsun Ne kadar zamanım vardı?

''8:40'' 20 dk bu zaman bana yeterde arda arda yavaşça aşağıya doğru kaymaya başladım ve kendimi yere attım ayaklarımdaki acı geçmeye başlayınca kameralara görünmeden koşmaya başladım. İşte o an kapıdan girenleri gördüm. 22 yaşlarında bir genç,50lilerin de iyi bakımlı kadın ve onun eşi olduğunu umduğum adam vardı.Onlara transta gibi bakarken çocuğun gözleri bana döndü ve sonra yanındakilerinin ''Hasss..''

Koştum ve onları iterek dışarı  çıktım.

***

Genç adam ve ailesi ne olduğunu ve kızın kim olduğunu anlayamamıştı.Umursamadan içeri geçtiler.Onları güzel yüzle karşılayan çifti gördü genç adam ve küçük 4 erkek çocuklarını 

''Bunların kaç çocuğu var Allah aşkına'' o bu düşüncelerle boğuşurken kadın bağırmaya başladı.

''Destan buraya gel.'' Ses gelmedi. Tekrar seslendi

''Destan Buraya Gel!'' Ses gelmeyince,kadın ben bir bakayım şuan diyerek sahte bir gülümsemeyle yukarı kata çıktı.

Kızın kapısı açtığında kimse yoktu. ''NEREDE BU?'' homurdanarak aşağıya indi.

''Yukarıda yok'' genç adam kaşlarını kaldırdı.''Gelirken kapıdan çıkan kız gördük''

LANET OLSUN. iki ebeveyinde birbirine doğru baktı.