"ป๋าครับผมกลับมาแล้ว"
เสียงของคนตัวเล็กไม่สิเขาไม่ได้ตัวเล็กแล้วและอีกอย่างวันนี้เขาก็อายุ19แล้วเขาก็จบ ม.6 เมื่อไม่นานนี้เองแต่เขากลับมีหน้าตาน่ารักเหมือนผู้หญิง
"ป๋าทำไมมานั้งตรงนี้ครับ"
ชายหนุ่มถามคนเป็นพ่อบุญธรรมของเขา ที่ชื่อ คุณอินทัช
"กลับมาแล้วเหรอ รู้ไหมฮะว่านี่มันกี่โมงกี่ยามแล้ว ห๊ะ!!"
คุณอินทัชตวาดใส่ ต้นน้ำ อย่างเหลืออด
"น้ำขอโทษครับป๋า..."
น้ำก้มหน้าลงสำนึกผิด
"......"
อินทัชสาวเท้าเข้ามากระชากตัวน้ำจนกระเด็นไปชนกำแพงด้านหลังจนรู้สึกเจ็บ
"ป๋า...น้ำเจ็บ"
น้ำพูดน้ำตาคลอเบ้าเพราะป๋าไม่เคยทำแบบนี้กลับเขา
"กูก็ทำให้เจ็บ!"
อินทัชตวาดเสียงดังจนน้ำสะดุ้ง
"ถอดเสื้อ"
อินทัชคล่อมน้ำเอาไว้บนผ้าพรมนุ่ม
"ป๋าจะทำอะไร..."
น้ำตกใจที่เห็นอินทัชถอดเสื้อของตัวเองออก
"กูบอกให้มึงถอดเสื้อ!!"
ด้วยความกลัวน้ำจึงต้องยอมจำนน
น้ำค่อยๆปลดกระดุมด้วยมือที่สั่นเทา
กึก
อินทัชรู้สึกไม่ทันใจเลยกระชากเสื้อของน้ำจนกระดุมกระเด็นไปไกล
น้ำน้ำตาไหลอย่างห้ามไม่ได้....ป๋าของเขาเปลี่ยนไป...
"มึงอย่ามาสำออยไอน้ำ! มึงรู้ไหมว่ากูรอวันนี้นานแค่ไหน..รอให้มึงโตพอที่จะเข้าใจ คำที่เรียกว่า น่าสมเพช "
อินทัชพูดด้วยน้ำเสียงที่แข็งขืน ตายตาที่เย็นชา ตายตาที่มองน้ำด้วยความสมเพช
"อึก..ป๋าจะทำอะไรน่ะ"
น้ำสะดุ้งเมื่อเห็นป๋ากำลังจะถอดกางเกงเขาอยู่
"มึงยังต้องถามอีกเหรอ กูจะเอามึง กูจะทำให้มึงเจ็บกว่าที่กูเจ็บ"
อินทัชถอดกางเกงของต้นน้ำแล้วเหวี่ยงไปไกลๆ
อินทัชพยามจะสอดลิ้นเขาไปในโพรงปาก แต่น้ำดันเม้มปากไว้แน่น
"ไอน้ำถ้ามึงเห็นแก่บุญคุณกูมึงต้องยอมให้กูเอา แล้วครางดังๆ เข้าใจไหม!!!"
คำพูดนั้นทำเอาน้ำไปไม่เป็น เลยต้องจำใจปล่อยให้อินทัชทำตามอำเถอใจ
"โอ้..เจ็บ น้ำเจ็บครับป๋า.."
น้ำตาแอบแก้มน้ำ เมื่ออินทัชสอดนิ้วกลางเรียวเข้ามาในช่องทาง
"หึแน่นชิป นี่คงเป็นครั้งแรกสินะ ดูสิมีเลือดไหลด้วย"
อินทัชไม่เบิกทางอะไรให้มากความ เพราะตอนนี้เขาก็ไม่ไหวแล้วเหมือนกัน.
อินทัชมองคนข้างใต้ด้วยความโกรธเขารอวันนี้มานานวันที่เขาจะได้แก้แค้นให้กับคนรักของเขา
อินทัชนำแกนกลางมาจ่อหน้าช่องทาง
แล้วบรรจงสอดใส่เข้าไปในช่องทาง
"ไม่เอา ฮึก..น้ำเจ็บ เอามันออกไป"
แกนกายใหญ่ที่เข้ามาได้แค่หัวก็ทำให้น้ำเจ็บจนแทบสลายเพราะคนข้างบนไม่ได้เบิกทางให้ก่อน และนี่ก็เป็นครั้งแรกของน้ำทำให้มีเลือดไหลออกมา
แต่เลือดของน้ำใช้เป็นน้ำหล่อลืนได้ดี
อินทัชเลยกระแทกใส่น้ำจนมิดด้าม
เลือดและกลิ่นคาวเลือดทำให้น้ำกลัว และสับสนว่าเขาทำอะไรผิด แต่แล้วเขาก็ต้องหลุดจากถวังค์เมืออินทัชจับมาเขาพาดบ่าแล้วกระแทกแรงๆ
"อ้ากก"
น้ำร้องออกมาด้วยความเจ็บปวด น้ำตาที่ค่อยๆไหลลงมา แต่มีหรือที่อินทัชจะสนใจ
เขากระแทกถี่ขึ้นเรื่อยๆแต่หน่วงและแรง จนน้ำโยกไปตามแรงกระแทกนั้น
ความเจ็บเริ่มกลายเป็นความเสียวและจุก ถึงอย่างนั้นเขาก้ไม่ได้สุขสมเลยสักนิด แต่เขาไม่ได้ขัดขืนเพราะถ้านี่ทำให้เขาได้ตอบแทนบุญคุณป๋าเจ็บแค่ไหนเขาก็ยอม.....
อินทัชกระแทกอีกสองสามที่และปลดปล่อยพร้อมกันทั้งคู่
"มึงนี่ร่านจริงๆนะน้ำ"
อินทัชเร้าโลมต้นน้ำอีกครังแล้วบทรักที่แสนเจ็บปวดก็เริ่มอีกครั้งและไม่มีทีท่าว่าจะจบง่ายๆด้วย......
------------------------------
โอ้ยย อีป๋าใจร้าย.
ให้ตายสิเรื่องเก่ายังแต่งไม่ทันจบ
สร้างภาระให้ตัวเองอีกแล้วกุ
อย่าลืมกดโหวตให้ด้วยน่าาา
YOU ARE READING
คุณมันเลว yaoi จบแล้ว
Randomตั้งแต่จำความได้ผมเป็นเด็กที่ถูกทิ้ง แต่มีคนมารับผมเลี้ยงไว้เป็นลูกบุญทำ เขาดูแลผมดีมากกก..... จนวันหนึ่งทุกอย่างมันเปลี่ยนไป เขาทำผมเจ็บ เจ็บที่เป็นตราบาปไปชั่วชีวิต...เขาข่มขืนผม!!
