Epiloog.

356 35 3
                                    

Ik zat weer in de bus naast Matthew. Op een zaterdag deze keer.

We waren op weg naar zijn huis, want ik zou zijn ouders ontmoeten.

Spannend vond ik het.

Matthew legde zijn arm om mijn trillende schouders en fluisterde bij mijn oor; 'Wees niet zo zenuwachtig. Ze mogen je al door al die verhalen over jou die ik nu al twee jaar aan hun oor lap.'

Ik giechelde zenuwachtig.

'Ik hoop het,' antwoordde ik zacht.

Matthew lachte. 'Niet hopen. Weten,' zei hij.

Een klein kusje drukte hij op mijn wang. 'Ze gaan je echt mogen,' verzekerde hij me. 'En anders zijn ze nog gekker dan ik had gedacht.'

'Nog gekker dan jij?' vroeg ik lachend.

Matthew gaf een tik tegen mijn achterhoofd.

'Nee, dat is niet mogelijk. Niemand is zo gek als ik. Niemand is zo gek als ik gek op jou ben.'

Ik voelde mijn wangen warm worden.

Matthew drukte een kus op mijn lippen.

----

Hierna komt een Q&A dingetje online:)

Vonkje✔Waar verhalen tot leven komen. Ontdek het nu