Married to Kim Taehyung | Kim Taehyung X Reader

Goodbye ( Chapter 57 )

Entice's POV

Nakasuot ako ng shades. Nasa tabi ko si Mama na umiiyak rin. Funeral niya na ngayon. Hindi man lang ako makatingin sa katawan niyang nakahiga sa kabaong.

Nandito rin ang Bangtan. Actually, kinausap ko si Kookie kanina. Sila Miranda naman ay nasa likod at dinadamayan rin ang pangyayari. Nandito na ang Pari.

Humakbang ako papunta sa harapan. It's time for my speech. "Hello everyone. First po, maraming salamat po sa pagpunta ninyo. Mahirap po samin yung nangyari dahil hindi po namin 'to ineexpect. Before the accident, kausap ko pa po siya bago sila umalis." sabi ko habang tumutulo ang luha sa mga mata ko.

Hindi narin naiwasang umiyak ng mga taong dumalo. Lahat ay tahimik at nakikinig. "I will miss him so much. Mahal na mahal ko po siya. Sarang, kung nasan ka man ngayon, i love you. Please remember that." dagdag ko:

Bumalik ako sa kinauupuan ko dahil may mageespeech pa. Isa na don ay si Papa. Nagsalita rin sila Ann at ang Bangtan. Now, it's time.

Naglaglag ako ng bulaklak habang binababa ang kabaong niya. "Baby.." pagiyak ko.

"I love you and i'll miss you."

**********

Humiga ako sa kama ko at nagtakip ng kumot. Wala akong ibang ginawa kundi umiyak. Naramdaman ko ang pagbukas ng pintuan. "M-Mom?" sabi ko. Biglang may tumabi saakin sa kama.

Inalis ko naman ang kumot na nakatakip sa mukha ko. Mas lalo akong naiyak. "Shh. It's fine. Nandito parin ako." wika ni Taehyung. I immediately pulled him. Niyakap ko siya ng mahigpit.

This is my phobia. Being alone and losing someone. "Mahirap kasi." pagiyak ko sa bisig ni Taehyung. Ang sakit mawalan ng importanteng tao sa buhay.

Napatingin ako sa mga mata ni Taehyung na namumuo na ang luha, "I'll miss him too, Babe." ani Taehyung.

Let's meet reality.

**********

Nakaupo lang ako sa Sofa namin. Nandito si Ann, Miranda at Jasmine. May dala dala silang pagkain. "Ahmm. Nasaan si V?" tanong ni Miranda habang kumakain ng cookies.

"May schedule sila ngayon." sagot ko. Nakatulala lang ako at wala akong ganang gumalaw. Ayokong humarap sa salamin dahil alam ko naman ang makikita ko. Ang magulo kong buhok, at ang namumugto kong mata.

Umiyak ako buong gabi sa bisig ni V. And now, hindi parin gumagaan ang loob ko. "Entice, don't worry. Nandito parin kami. Hindi ka nagiisa, Bes." wika ni Jasmine at hinawakan ang kamay ko.

She smiled sweetly. "Nandito parin ang napakasexy mong bestfriend!" sigaw ni Miranda at nagpose ng sexy. Hindi ko namang naiwasang mapangiti kahit unti.

"At ang pinakamaganda!" sigaw ni Ann at tumungtong sa Sofa. Binato naman siya ng unan ni Jasmine.

"Wala na. Wala na, may ano nanaman diyan." pagpaparinig ni Jasmine habang nagpipigil ng tawa. Sinimangutan naman siya ni Ann.

Atleast i still have them.

**************

Nilagay ko lahat sa basket ang mga damit na lalabhan ko. Sinusubukan kong gumawa ng mga bagay para malibang naman ang sarili ko.

Lalagay ko na sana ito sa washing machine pero biglang tumunog ang cellphone ko, "Hello?"

[Anak, may dinner mamaya. Do you want to come? Darating ang Lolo mo.]

[Okay lang naman kung hindi. Naiintindihan namin, Entice.]

"It's fine, Mom. I'll just call Taehyung."