Break down
Ilang araw kong pinagmasdan at pinagaralan ang mga bagong kinikilos ng kapatid ko. Naging matamlay siyang bata. Hindi pala salita. Naging sakitin din.
Ngayon, nandito kami sa hospital dahil sa taas ng lagnat niya.
"May nakukwento ba sayo ang kapatid mo?" Umiling ako sa tanong ng doctor kahit naguguluhan.
"There's a scar on her back." Kunot noo kong hinintay ang susunod niyang sasabihin.
"Hindi ito nakuha sa isang aksidente dahil sa lakas ng impact nito sa katawan ng pasyente. Ito ang dahilan kung bakit mataas ang lagnat niya. Hindi kaya ng katawan niya ang sakit kung kaya't sa taas ng lagnat bumabawi. Mukhang ilang araw na din dahil namamaga ang likod niya." Naguguluhan ako.
"It looks like your sister are being bullied in school."
Looking at her lying on the hospital bed makes my heart ache. Padapa siyang pinatulog ng doctor para daw hindi nasa likod ang bigat ng katawan niya.
I look at my sisters face who are peacefully sleeping. Pumunta naman ako sa likod para tingnan ang sinasabi ng doctor.
Tinaas ko ang damit niya.
Tangina. Para siyang hinampas ng dos por dos sa lapad ng naiwang marka. Kulay violet na may halong berde ang kulay ng balat niya. Tangina namamaga talaga siya.
Dahan dahan kong inayos ang damit niya bago harapin siya.
"Bakit hindi mo sa akin sinabi? Ilang araw ng ganyan Savanna?" I touch her pale cheek. "Ang putla mo na. Wag ganto, sinasaktan mo ako sa pag lilihim mo."
Tumayo na ako. Hahanapin ko kung sinong mga gago ang gumawa nito sa kapatid ko.
Napatingin ako sa kanya ng hawakan niya kamay ko.
"No Ate. Don't please." Umupo ako sa tabi niya. Hinawakan ko ang kamay niya and look at her.
"Tell me, bakit hindi mo sa akin sinabi? Kailangan pa bang mag kasakitan para malaman kong na bu-bully ka sa school mo?" I tried really hard para hindi ko siya mapagtaasan ng boses.
"I don't want you to worry." Medyo hirap niyang sabihin iyon dahil nga nakadapa siya.
"And where that it takes us? Ha Savanna?" Napapikit siya. When she open her eyes, tears starts to flow. Agad ko naman itong pinunasan gamit ang daliri ko.
"Ate, I know you're hurt when Mama died. Hindi mo ito pinapakita sa akin but I know malalim diyan sa puso mo ang sakit na nararamdaman mo. Ayaw kong masaktan ka pa dahil sa akin." Her reasons are worthless!
"Hindi mo ba ako sinasaktan sa nangyayari sayo ng hindi ko alam? Kung sinabi mo sa akin agad, hindi tayo aabot sa ganto Savanna!" Medyo tumaas na boses ko.
"Cly." I look at the door to see the four of them standing, holding different kinds of fruits and foods in a basket.
Binalik ko ang tingin ko kay Savanna na nakatingin sa akin. Matang humihingi ng tawad.
I kissed her forehead "I'm sorry for raising my voice at you. Mag pahinga ka na."
Iniwan ko sila doon upang mag punta sa rooftop ng hospital.
The view up here is great
The city lights. Ang liwanag. Not like my life.
"Hey"
"Tangina" Hinarap ko siya. He's laughing habang papalapit sa pwesto ko.
"What the fuck are you doing here? Sinundan mo ba ako?" He just smirk at binaling din ang tingin sa nag gagandahang ilaw ng mga buildings.
"Yeah." Tumalikod siya. Sumandal sa railing at sa akin naharap.
"What are you thinking?" His eyes. They are looking at mine with concern.
"Nothing." Binaling ko ng muli ang tingin sa magandang tanawin.
Hindi siya nag salita but on my peripheral view, I saw him still looking at me.
"Alam mo, mahirap yan." Nilingon ko siya. Confused kung anong tinutukoy niya.
"Hiding what you truly feel. That's dangerous Cly."
Yung lahat ng tinatago kong emosyon unti unting lumalabas. Yung pagkamuhi, yung sakit, yung galit sa sarili, yung pag ka disappointed sa sarili, lahat sila lumalabas ngayon.
"I'm fine." The biggest lie a person can say.
"Liar." It's better to lie. Because some people just can't understand the pain you're going through.
Nginisian ko lang siya.
Nawala ang ngising iyon when Val called me.
"CLY! SAVANNA!" Hindi ko na pinatapos ang sasabihin niya at nag kumaripas na ng takbo pa balik ng kwarto.
There's so many nurse na pumapasok at labas ng kwarto ni Savanna ng makadating ako.
Binundol ko ang nurse na nakaharang sa pinto upang isang tunog ang sumalubong sa akin.
Flat line
"Cly!"
The doctors are trying their best to revive my sister. While me, I'm hoping that she'll overcome it.
I'm staring at the monitor with a flat line.
Watching those numbers. Waiting for some kind of miracle.
Napaupo ako sa sahig dahil sa panlalambot.
Hugging my knees, I cried hard, so damn hard. Yung lahat ng araw ng pag pipigil ko, ngayon lahat lumabas.
Don't take my sister away from me please. Nag mamakaawa na ako. Wag naman pati siya. Mag tira naman kayo sa akin. Wag niyong kunin lahat. Mababaliw na ako pag nangyari pa yun. Hindi ko kakayanin. That will be the death of me.
Please I'm begging. Ako na lang parusahan niyo. Wag ang kapatid ko. Ako na lang. Bata pa siya madami pa siyang pangarap sa buhay. Ako na lang. Ako na lang
"She's now safe. Dahil sa pag subok kumilos agad kaya nag trigger. Nabigla siya. So to be safe ay kailangan niyang manatiling nakadapa just for 3 weeks. If she wants to eat alalayan niyo lang siya. Lagyan lagi ng malambot na unan ang likod niya. We assure you that her life are now out of danger. She just need to take care of her self." I heard what the doctor said pero hindi padin ako umaalis sa pwesto ko.
Para akong nabunutan ng tinik sa lalamunan sa mga narinig.
I wipe my tears bago tumayo. Binaling ko ang tingin kay Savanna pati na din sa machine na nagpapakita ng tibok ng puso niya.
If I saw a flat fucking line again, hindi ko na alam gagawin ko. Mawawala na talaga ako sa ulirat.
