YENİ BAŞLANGIÇ

1.bölüm

MEDYA: beste tuğrul

Annemle babamın bağırışlarıyla uyandım...annem bavullarımızı topluyordu aşşağı indim ve babama bakarak

"Baba neler oluyor"

Babam ellerimi tutarak bana içten bi gülümsedi...

"Kızım annen ile ayrılmak zorunda kaldık annenle gitmen daha uygun"

Babamın söylediklerine başımdan kaynar sular dökülürcesine bakakaldım ve toparlanarak

"Neden annem"

"Annen sana daha iyi bakıcak eminim"

O an babamdan nefret ettim...ağlayarak odama çıktım biraz yorgundum annem yanıma gelerek

"Daha iyi olucaz toparlanıcaz emin ol bebeğim"

Dedi o sıcak sesiyle ve sıkıca sarıldı annem taksi çağırarak bavullarımızı taşımaya başladı elinden bavulumu aldım ve taksiye bindik havaalanına gitmek istiyordum çünkü burdan uzaklaşmam gerekiyordu en azından öyle hissediyordum uçağa doğru ilerledik ve bindik uyumaya ihtiyacım vardı unutmak için...

Annemin beni dürtmesiyle uyandım gelmiştik burası benim YENİ BAŞLANGICIMDI...taksiye bindik tekrardan eve vardığımızda indim kapıyı çalıcakken yanımda çok tatlı bi kız belirdi

"Yeni taşınanlar sizmisiniz"

"Evet biziz"

"Adın ne"

"Beste seninki"

"Bende ülkü"

"Ülkü bana kırtasiyeye kadar eşlik edebilirmisin"

"Tabiki hem gezmiş oluruz"

"Evet"

Bu kızı çok sevmiştim kanım ısınmıştı herneyse yolda yürürken beni çekti ve kahkaha attı

"Niye güldün"

"Beste niye sesli düşünüyosun"

"Oha sesli mi düşündüm"diyerek bende kahakaha attım.

Kırtasiyeye sonunda gelmiştik içeri girdiğimizde ponçik 35-40 lı yaşlarında bi bayan karşıladı bizi ülkü samimi bi gülüş attı

"Eslem teyze beste buraya yeni taşındı okul forması gerekiyor"

"Hoşgeldin kızım hadi okul formaları olduğu kata çıkalım"

Diyerek bizi yönlendirdi o kata çıktığımızda hayır olamaz dercesine baktım çünkü berbattı uzun bi etek ve beyaz çocuk gömleği gibi bi gömlek vardı o kadarda kötü değildi galiba herneyse formaları alarak çıktık eve doğru yürüdük ve eve vardığımızda vedalaştık...zili çaldım yardımcımız emine teyze açmıştı yanaklarını sıkarak öptüm ve içeri girdim burası benim HAYATIMIN BAŞLANGICI...

emine abla kapıyı çalarak girdi

"Yavrucum yemek hazır hadi aşşağıya gel"

"Tamam minnoşum geliyorum"

Aşşağıya indim ve sofraya oturdum mutluydum artık karışan bi babam yoktu ama onun yerine gıcık erkek kardeşim vardı gülümseyerek yemeğimi yedim ve odama çıktım uyumak iyi gelecekti pijamalarımı giyerek yatağa yattım nasıl olsa YARIN BÜYÜK GÜNDÜ...