Merhabaa :3 ,evet bu iş düşündüğümden de zor olucak galiba :D,çünkü bir yandan mangayı okuyorum bir yandan buraya geçiriyorum bir yandanda mizahi eklemeler yaparak hikayeyi daha eğlenceli bir şekle sokmaya çalışıyorum,ama pişmanda değilim hani seviyorum eğleniyorum^^.Sizlerden tek bir ricam var bu kitaba devam etmek istiyorum fakat yorum bırakmanızı istiyorum,görüşlerinizi bana bildirmeniz benim içiin çok çok önemli.İleriki zamanlardada bana destek olmanızı çok istiyorum,teşekkürler ve iyi okumalaar :)
Tokyo'da benimle konuşan "ilk" kişi..
Düşündüğümden daha da tuhaf bir tip!
"Bu arada,çok fazla eşya taşımıyor musun?"dedi,eh doğru.
"Ne kadar uzağa gideceksin?,bunlar bir kız için ağır olmalı yardım edeyim."nefes almadan konuşuyor sanki.
"Ha"dedim daha doğrusu diyebildim,bir fırsat verse konuşucam!
"Hadi,hadi utanma.Eee nereye gidiyorsun?"cidden susmuyor.
"Hey"diyebildim bu seferde,yahu çattığım insana bak.
"Ah sorun değil,bende sıkılıyordum bugün o yüzdeeen"dedi!..
Sessizlik
Ay birşey demem gerek,donakalmıştım.Sonunda susmuştu herneyse,anlamsız gözlerle yüzüne baktım haala gülümseyerek birşey dememi bekliyordu.
"Hiç.."dedim ve devamı evet koşarken ağzımdan çıktı
"Gerek yok SAĞOL",neden koşarak gittiğimi bende bilmiyorum.
Oradan uzaklaştıktan sonra farkına varmadan ara sokaklardan birine girmişim,büyük şehirler korkunç.İşte bu yüzden büyük şehre gelmek istemiyordum,kızlarını tek başına gönderiyorlar bu nasıl aile?,diye kendi kendime düşünürken sonunda soluk verişime bir düzen verebildim ve kendime gelmem ile...dur bir saniye.
Ah..ben nereye geldim ki..
Of olamaz bir kaybolmadığım eksikti.
"Kumamato Yukichi'nin evi mi?"
"Hım bilmiyorum"
"Ha?Kim?"
"Kusura bakma buralı değilim"
Bu...Tokyo denilen bu çölde kayboldum.
Çok fazla insan var başım dönüyo.Bari bir bank'a oturayımda kendime geleyim,of çok yoruldum.Hatırladım da..böyle birşey daha önce de olmuştu..
4.sınıfta falandım,ateşim çıktığı için eve erken gidiyordum,eve giderken kaybolmuştum.Başım dönüyordu ve hiç iyi değildim,kafamı gökyüzüne doğru kaldırdığımda ise kayan bir yıldız görmüştüm.O kadar şaşkın ve mutluydum ki,vay kayan bir yıldız gündüz olmasına rağmen hemde,ama nasıl? diye düşünürken kayan yıldızın arkasından koşmaya başlamıştım,heycanla peşinden gittikten sonra,farkına vardığımda eve çoktan gelmiştim..
Çok heycanlı ve gergindim,çok mutlu olduğumu hatırlıyorum.
Oturduğum yerde gerildim ve gökyüzüne baktım,eh bu daracık gökyüzünde onu göremem,gözlerim istem dışı kapandığında aklımda sadece o vardı..kayan yıldızımı..
Gözlerimi hafifçe açabildim ve görebildiğim sadece birinin ensesiydi ve sırtı?,"Ha? Neler oluyor?"diye düşünürken kendimi birkez daha kaybedip uyumuşum,buldum.
...
Kalktığımda ve gözlerimi açtığımda,gördüğüm görüntü daha da netleşiyordu,tavan ve ah lamba,Ve ne? baş ucumda dikilen kocaman bir KAFA?!
ŞİMDİ OKUDUĞUN
Gündüz Vakti Kayan Yıldız(ASKIDA)
Teen Fiction15 yaşındaki Suzume Yosano okuluna gitmekte olan sıradan bir kızdır fakat daha sonra babasının işi sebebiyle tokyo'ya amcasının yanında kalmak zorunda kalır,tokyo'ya ilk defa gelen suzume metro'da yanlışlıkla biri ile çarpışır ve bu gizemli ayrı zam...
